Στους Λειψούς Δωδεκανήσων υπάρχει ένας ναός με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς του Χάρου!

Πόσες θαυματουργές Παναγιές υπάρχουν τελικά; Στην Τήνο και σ΄ άλλα νησιά, η Σουμελά, πολλές το Άγιο Όρος κ.λπ.. Και γιατί άλλες εικόνες της Παναγιάς είναι θαυματουργές κι άλλες όχι;

Ας αφήσουμε όμως τα θεολογικά ερωτήματα κι ας επικεντρωθούμε στη συγκεκριμένη Παναγιά.

Ομομάστηκε έτσι, γιατί εικονίζεται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο σταυρό, σε... μινιατούρα, όμως. Τη θαυματουργή εικόνα κοσμούν τα περιώνυμα «κρινάκια της Παναγιάς».

Η εκκλησία γιορτάζει στα Εννιάμερα της Θεοτόκου στις 23 Αυγούστου, οπότε πραγματοποιείται μεγάλο πανηγύρι με πάνδημη συμμετοχή των κατοίκων όχι μόνο από τους Λειψούς, αλλά κι από τα γύρω νησιά.

Καταφθάνουν εκεί, προκειμένου να δουν το θαύμα, που συντελείται εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ποιο θαύμα;

Τα ανθισμένα κρινάκια στην εικόνα της Παναγιάς τοποθετούνται κάθε χρόνο φρέσκα την 25^η Μαρτίου στη γιορτή του Ευαγγελισμού. Σιγά-σιγά τα κρινάκια ξεραίνονται, αλλά αρχίζουν να μπουμπουκιάζουν ξανά, καθώς πλησιάζει η γιορτή, λίγες μέρες πριν τα Εννιάμερα της Παναγιάς.

Ας αφήσουμε καλύτερα τους ίδιους τους ρωμιούς πιστούς να μας το περιγράψουν:

Τον Απρίλιο του 1943, η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά, τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η γιορτή της 23^ης Αυγούστου έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της.

Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον» για τους άπιστους που, ενώ «θέτουν τον δάκτυλον επί των τύπων (sic!) των….κρίνων», πασχίζουν να το εξηγήσουν με λογικοφανείς ερμηνείες, γεννημένες από τη θολοκουλτούρα τους.

Το εξωμοναστήριο της Παναγιάς του Χάρου, romiosini.org.

Στον περίβολο του ναού σώζονται δυο ραβδωτοί κίονες κι ένα φαιόχρωμο μαρμάρινο πλαίσιο με φατνώματα, προερχόμενα από προγενέστερο αρχαίο ιερό.

Μήπως από την κατεδάφιση (το θάνατο) του αρχαίου οικοδομήματος να προέρχεται το προσωνύμιο «Χάρου» της Παναγιάς;

Όπως καταλαβαίνετε, η Χριστιανορωμιοσύνη θα πρέπει να εξισώσει όλους με τους τεμπέληδες, τα κοπρόσκυλα
απανταχού της Γης.

Λένε λοιπόν, ότι μια κοπέλα, πρόσφερε κρίνους τον Απρίλιο του ’43 και μέχρι τον Αύγουστο της ίδιας, μάλλον χρονιάς, δεν βρέθηκε ούτε ένας, μα ούτε ένας να πάρει αυτά τα αποξηραμένα πλέον λουλούδια και να τα πάει στα σκουπίδια. Τέσσερις μήνες, βρε φίλε!

Πρωτοδίκως, πρέπει να αγιάσουν άμεσα, όλοι οι τεμπέληδες της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Όχι, όταν κάποιος δίνει κάτι, θα το αφήνουμε για τέσσερις μήνες κι εκείνο από ξερό θα γίνεται χλωρό.

Το ξέρω ότι είμαι άθεη, αλλά λέτε να πιάσει και με τα άπλυτα πιάτα και τα ρούχα; Λέω να τα αφήσω τέσσερις μήνες άπλυτα μπας και θαυματουργώς πλυθούν μόνα τους. Αν δεν πιάσει τον Οκτώβριο, θα το δοκιμάζω μέχρι του χρόνου τον Αύγουστο, λέμε! Κάποια στιγμή θα πιάσει, δεν μπορεί.

Πάει αυτό.

Εν τω μεταξύ, αυτή η εικόνα με την Παναγία που κρατάει σε μινιατούρα έναν εσταυρωμένο, ξέρετε τι μου θυμίζει; Να είσαι κάτω
από τον πύργο του Άιφελ και να βγαίνεις φωτογραφία με μια μινιατούρα πύργο Άιφελ στο χέρι, που μόλις έχεις αγοράσει.

Όσον αφορά στο όνομα «Παναγιά του Χάρου», δεν έχω να πω τίποτε. Με ξεπερνάει...

Η Ρωμιοσύνη πάντως, βρίσκεται σε άριστο επίπεδο ευρηματικότητας και θρησκευτικού ταλιμπανισμού.