ΔΕΚΑ ΜΥΘΟΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Συλλογικό, έκδ. «Πατάκης»

Η έμφαση στις λαϊκές παραδόσεις και στη δήθεν αγνότητα τού απλού λαού (που, θεωρείται επί πλέον, ότι διασώζει τη μνήμη τού κλασικού παρελθόντος με τη γλώσσα του, τους χορούς, τα τραγούδια κ.λπ.), ανάγεται στον 19ο αιώνα, αλλά έλαβε μεγαλύτερη ώθηση από το μεταξικό καθεστώς και παραμένει ισχυρή μέχρι σήμερα, που η εθνικοθρησκευτική παιδαγωγία προστατεύεται από το ίδιο το Σύνταγμα. (Άρθρο 16, παρ. 2. Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Με το ζόρι έλληνες!).

Όσο για τις λέξεις, τις εκφράσεις, τις δημώδεις παραδόσεις, τους θρύλους κ.λπ., υποδεικνύεται, ότι στη σχολική παιδεία πρέπει να συμπεριλαμβάνονται επιλεγμένοι προσεκτικά μόνον εκείνοι, που έχουν ομοιότητες με αρχαίους μύθους, ενώ παράλληλα πρέπει να τονίζονται «αρχαίες και βυζαντινές επιβιώσεις» και να μήν αναφέρονται καθόλου εκείνοι, που προδίδουν το σλαβο-αρβανιτο-βλαχο-οθωμανικό κ.λπ. παρελθόν μας.

Στο πέρασμα των χρόνων έχουν αναπτυχθεί πολλοί συστατικοί μύθοι γύρω από την νεοελληνική γλώσσα, οι οποίοι, όταν δέν αποτελούν συγκροτημένη ιδεολογία, οφείλουν την ευρεία διαδοσή τους στο βαθύ συναισθηματικό δεσμό τού ρωμιού με τη γλώσσα του, το κατʼ εξοχήν αγαθό, που είναι άρρηκτα δεμένο με το εθνικό φαντασιακό του, την ταυτότητά του δηλαδή, άρα και με την ίδια του την ύπαρξη.

Ορισμένοι από τους μύθους αυτούς είναι:

  • Η ελληνική είναι η πλουσιότερη γλώσσα τού κόσμου με έξη εκατομμύρια λέξεις και 78 εκατομμύρια λεκτικούς τύπους, ενώ η αγγλική έχει μόλις 490.000 λέξεις. Υποτίθεται, ότι οι αριθμοί προέρχονται από την αποθησαύριση αρχαίων συγγραμμάτων από πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας.
  • Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα, την οποία καταλαβαίνουν οι σύγχρονοι υπολογιστές. Το σχετικό software, που αναπτύχθηκε από την Apple, είναι το Hellenic Quest.
  • Ο Χένρυ Κίσινγκερ έχει πει: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολο- κυβέρνητος και γιʼ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες (…) δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει…». Η ανοησία αυτή είχε πρωτοδημοσιευθεί σε περιοδικό γνωστής ρωμιοχριστιανής πρώην δεξιάς και νυν αριστερής βουλευτίνας κι έκτοτε έχει κατακλύσει τον ιστοχώρο. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Βλακεία ενωμένη ποτέ νικημένη!).





Τα τουρκικά είναι ελληνικά, τα ιαπωνικά είναι ελληνικά, οι Ίνκας μιλούσαν ελληνικά κ.λπ. κ.λπ..

Ελληναράδικες παρεπιστημονικές «ετυμολογήσεις», που εμφανίζονται σε κάθε εποχή.



Στο υπό κρίση βιβλίο, δέκα σύγχρονοι ειδικοί κι ένας λογοτέχνης τού 19ου αιώνα εξετάζουν δέκα από τους βασικότερους μύθους για τη γλώσσα μας, οι οποίοι εμφανίζονται σε κάθε εποχή σαν αυταπόδεικτες αλήθειες ερήμην των γλωσσολογικών ερευνών και κυρίως των γλωσσικών νόμων.

Αναφέρονται στη φθορά και το θάνατο τής γλώσσας, στην αγλωσσία των νέων, στη μοναδικότητα τής ελληνικής γλώσσας, στην ανέφικτη διδασκαλία τής νεοελληνικής χωρίς καταφυγή στα αρχαία ελληνικά, στις πλούσιες και τις φτωχές γλώσσες κ.ά..

Για τη διάταξη των κειμένων έχει ακολουθηθεί ο ειρμός τής σχετικής επιχειρηματολογίας, που ξεκινά από την «αειθαλή διαπίστωση», ότι η γλώσσα φθείρεται και οδηγείται στον αφανισμό:

1. Αφετηρία συνήθως είναι μιά γενεαλογική αναφορά στην αρχαία ελληνική γλώσσα, αναφορά ιδιαίτερα γενικευτική, κατά την οποία συγχωνεύονται ή ισοπεδώνονται οι διαφορετικές φάσεις τής αρχαίας ελληνικής.

2. Η ταύτιση, που επιχειρείται, βασίζεται κατά κανόνα στην αναγωγή τού λεξιλογίου τής νεοελληνικής γλώσσας (ρωμέικα, διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Για την Τουρκορωμιοσύνη ρε γαμώτο!) σχεδόν αποκλειστικά στα «αρχαία ελληνικά».

3. Η νεοελληνική θεωρείται πλέον απόλυτα εξαρτημένη από τα αρχαία ελληνικά και για την καλλιέργειά της τίθεται όρος απαραίτητος η γνώση των αρχαίων.

4. Όσο όμως απομακρυνόμαστε από τα αρχαία ελληνικά, η γλώσσα, υποτίθεται, φθείρεται, αφού η εξέλιξη ακριβώς τής γλώσσας αντιμετωπίζεται με όρους φθοράς.

5. Συστατικά, αλλά και ενισχυτικά τής «φθοράς» θεωρούνται τα λάθη, αδιακρίτως, και

6. ο δανεισμός από άλλες γλώσσες.

7. Σαν απόδειξη για όλα αυτά προσκομίζεται μιά επιφανειακή και προπαντός μονομερής παρατήρηση τής γλώσσας των νέων.

8. Το συμπέρασμα μοιάζει πια αβίαστο: η γλώσσα πεθαίνει ή και πέθανε ήδη με την καθιέρωση τού μονοτονικού, που καταλύει την ιστορική ορθογραφία.

9. Ο προηγούμενος μύθος, για την κατάλυση τής ιστορικής ορθογραφίας, φωτίζεται εδώ με την ένταξή του σ' έναν γενικότερο, βασικό μύθο, ο οποίος ταυτίζει τη γλώσσα με τη γραφή της.

10. Το αφιέρωμα κλείνει με ένα κείμενο, με το οποίο θα μπορούσε και να αρχίζει: την εξέταση τής διάκρισης σε «πλούσιες» και «φτωχές» γλώσσες, διάκριση, που υπόκειται σε όλους τους παραπάνω μύθους.

Οι περισσότεροι μύθοι «σχολιάζονται» παράλληλα μέσα από τον λόγο τού Εμμανουήλ Ροΐδη. Τού ανήκει αυτή η θέση στο βιβλίο, επειδή είναι ο πρώτος, που αφιέρωσε ειδική μελέτη στα «Είδωλα» -όπως τα ονόμασε- τα οποία στοιχειώνουν τη σκέψη τού ρωμιού για τη γλώσσα του. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Γιόγκα-γιαούρτι-ζευγνύω).



ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ


5 ΣΧΟΛΙΑ

  • Ανώνυμος 35188

    9 Αυγ 2015


    https://www.youtube.com/watch?v=NvijvOWJfOs

  • Ανώνυμος 35186

    9 Αυγ 2015

    https://www.youtube.com/watch?v=PLEcARwRpic

    Μύθοι και Αλήθειες για την Ελληνική Γλώσσα (μια διάλεξη του Νίκου Σαραντάκου)

  • Ανώνυμος 29703

    20 Σεπ 2014

    Υποτιθέμενη Δήλωση Κίσινγκερ

    Το 1997, το περιοδικό "Νέμεσις" της Λιάνας Κανέλλη δημοσίευσε υποτιθέμενη δήλωση του πρώην Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρυ Κίσινγκερ, που, σύμφωνα με το περιοδικό, πραγματοποιήθηκε το 1994 κατα τη διάρκεια συνεδρίου σε ξενοδοχείο της Ουάσινγκτον. Η «πηγή» του δημοσιεύματος ήταν άρθρο της Turkish Daily News και η δήλωση δημοσιεύτηκε ως εξής: "Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθή να συμμορφωθή. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας".

    Η δημοσίευση προκάλεσε σάλο και έγινε πανηγυρικά δεκτή από μια πλειάδα ντόπιων αναλυτών. Ουδέποτε αποδείχτηκε η γνησιότητα της ομιλίας ενώ διαψεύστηκε γραπτώς από τον Κίσινγκερ. Η εκδότης του περιοδικού Λιάνα Κανέλλη ομολόγησε ("Νέμεσις" 10.1997) εκ των υστέρων αδυναμία εύρεσης της πρωτότυπης «πηγής».

    http://el.wikipedia.org/wiki/Λιάνα_Κανέλλη#.CE.A5.CF.80.CE.BF.CF.84.CE.B9.CE.B8.CE.AD.CE.BC.CE.B5.CE.BD.CE.B7_.CE.94.CE.AE.CE.BB.CF.89.CF.83.CE.B7_.CE.9A.CE.AF.CF.83.CE.B9.CE.BD.CE.B3.CE.BA.CE.B5.CF.81

  • Ανώνυμος 29699

    20 Σεπ 2014

    http://www.youtube.com/watch?v=PLEcARwRpic

    I.Bielidopoulos

  • Ανώνυμος 29403

    24 Ιουλ 2014

    http://www.youtube.com/watch?v=VL9whwwTK6I