Ζούμε πρωτότυπες ημέρες. Μία νέα εποχή ξεκίνησε το 2019 για τον πλανήτη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν σχεδιάστηκε, πότε σχεδιάστηκε κι αν είναι έτσι, από ποιους σχεδιάστηκε. Αυτό που είμαι σε θέση να γνωρίζω είναι ένα: την ανθρώπινη φύση: υπάκουοι και από αιώνες προπονημένοι να συσπειρώνονται σε ομάδες. Οι άνθρωποι όταν ανήκουν σε κάποια, είναι σε θέση να να διαπράξουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα και ως μονάδες είναι απίθανα δειλοί.

Υπάρχουν πολλές ομάδες και υποομάδες ανθρώπων. Οι μεγαλύτερες είναι οι εθνικές ομάδες για τις οποίες θα πολεμήσουν και πιθανότατα θα σκοτωθούν, θέτοντας την ύπαρξή τους στα πάγια περιουσιακά στοιχεία μιας χώρας. Αμέσως μετά γίνονται ιδιοκτησία μιας θρησκείας. Στην συνέχεια ενστερνίζονται μια άποψη τρόπου ζωής, όπως το να ανήκουν σε ένα πολιτικό κόμμα ή να είναι φιλόζωοι ή βίγκαν ή να ανήκουν σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Μόλις τακτοποιηθούν στη θέση τους, ταμπουρώνονται σε αυτήν κι αρχίζουν τον πετροπόλεμο με τις άλλες ομάδες.

Από το 2019 ξεκίνησε κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Μία παγκόσμια υγειονομική κρίση. Δεν την ονόμασαν απλώς έτσι. Πρόκειται για αυτό ακριβώς. Μία παγκόσμια κρίση. Μόνο που η λέξη υγειονομική είναι η αφορμή και όχι η αιτία. Η υπέροχη αυτή αρχή έγινε στην Κίνα. Δεν θα εφαρμοζόταν τόσο εύκολα, πουθενά αλλού στον πλανήτη. Οι Κινέζοι εδώ και χιλιετηρίδες έχουν μάθει να υπακούν. Πρόκειται για έναν φτωχό λαό που όσο πίσω στην ιστορία του κι αν κοιτάξει, δεν ήταν ποτέ πλούσιος άρα πρόκειται για μία κατάσταση. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που κλείστηκαν στα σπίτια τους για το καλό τους, όπως τους διέταξε να κάνουν η κυβέρνησή τους. Και το έκαναν! Αμέσως! Χωρίς να περνά από το μυαλό τους να ασκήσουν κριτική σε όλο αυτό. Τρόμαξαν! Εδώ έρχονται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Την έχετε ποτέ προσέξει αυτή την λέξη; Μαζικός. Μάζα. Ένα συμπαγές πράγμα, χωρίς πρόσωπο! Αυτό είμαστε κυρίες και κύριοι. Κάτι απρόσωπο. Ένας όγκος χωρίς προσωπικότητα, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς όνομα. Μία μάζα. Αυτός ο χαρακτηρισμός θα έπρεπε να μας προσβάλλει. Όμως όχι! Τον αποδεχόμαστε.

Τα ΜΜΕ ανέλαβαν να τρομάξουν τον υπόλοιπο πλανήτη. Σε όλες τις χώρες. Σε όλες τις γλώσσες. Ταυτόχρονα. “Κοιτάξτε τι γίνεται στην Κίνα”. Ανοίξαμε κι εμείς μάτια, αυτιά και στόμα καταπίνοντας ό,τι βλέπαμε. Κατόπιν μια Κινέζα ταξίδεψε για επαγγελματικούς λόγους στην Γερμανία και ω, κολλήσαμε όλοι! Παραδόξως πρώτοι κόλλησαν οι Ιταλοί. Κλείστηκαν. Ελάχιστα αργότερα κλείστηκαν όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί. Μόνο οι Ευρωπαϊκοί λαοί και η Αυστραλία λόγω της σχέσης της με την Αγγλία. Στην Αμερική κλείστηκαν; Όχι. Στην Αφρική; Όχι. Στην Ινδία; Όχι. Στην Μέση Ανατολή; Μα κι εκεί κολλούσαν.

Το ζήτημα είναι πολύ μεγαλύτερο και αφορά αποκλειστικά τη Γηραιά Ήπειρο. Γιατί όμως να κλειστούμε στα σπίτια μας; Γιατί να εμβολιαστούμε; Γιατί να μην ταξιδεύουμε ελεύθερα; Γιατί να κυκλοφορούμε με την “αστυνομική ταυτότητα” ενός πιστοποιητικού συνοδεία της δικής μας αστυνομικής ταυτότητας για να αποδεικνύουμε σε κάθε μας κίνηση αν έχουμε δικαίωμα εμείς προσωπικά, να κυκλοφορούμε; Και όλα αυτά μόνο στην Ευρώπη!

Θέτοντας αυτά τα λογικά ερωτήματα για τα οποία δεν υπάρχουν απαντήσεις, χτίζεται ένας μεγάλος κοινωνικός τοίχος. Ο διπλανός μας. Ο απέναντί μας. Ο συνάδελφος. Ο συγγενής. Ο φίλος. Ο γνωστός. Κωφεύει στα ερωτήματα διότι αφ΄ενός δεν έχει απάντηση ‒πώς θα μπορούσε άλλωστε;‒ και αφ΄ ετέρου δεν τον απασχολεί καμία απάντηση. Το μόνο που τον απασχολεί είναι να κατακρίνει αυτόν που τα θέτει. Ξεκινάει με το να θέτει ο ίδιος το “σοβαρό” ερώτημα: “δηλαδή τι, εγώ βλάκας είμαι που έκανα το εμβόλιο;”. Ενώ κανείς δεν έχει αποκαλέσει βλάκα, κανέναν. Αμέσως μετά ξεκινά μία επίθεση: “Εσύ γιατί δεν εμβολιάζεσαι; Φοβάσαι;”. Πάνω σε αυτό η μόνη ταιριαστή απάντηση είναι “Ναι, είσαι βλάκας, αφού εσύ το θέτεις έτσι”.

Ο ανεμβολίαστος εάν θέλει να εργαστεί είναι υποχρεωμένος να πληρώνει δύο rapid test την εβδομάδα και παρόλα αυτά δεν δικαιούται να πηγαίνει σε θέατρα, κινηματογράφους και κλειστούς χώρους εστίασης, μόνο σε ανοιχτούς. Αν κάποιο τεστ δείξει θετικό, αυτομάτως απομονώνεται για να νοσήσει με την ησυχία του. Συνεπώς ευθύνεται για την διασπορά του ιού σε ποσοστό δυσανάλογα μικρό σε σχέση με έναν εμβολιασμένο που αν νοσήσει, κυκλοφορεί ελεύθερα παντού.

Οι πληροφορίες που έχω πάρει από τα ΜΜΕ είναι οι εξής:
Εμβολιάζομαι για να προστατευτώ από τον covid.
Δεν με προστατεύει όμως και μπορεί να κολλήσω.
Αν αρρωστήσω θα περάσω ήπια την ασθένεια. Είναι εξαιρετικά καλό το επιχείρημα “θέλω
να περάσω ήπια την ασθένεια αυτή”. Πρόκειται όμως για προσωπική επιλογή αν κάποιος θεωρεί ότι έτσι προστατεύει τον εαυτό του. Μέχρι τώρα καλά.

Κάποιος που δεν θέλει να εμβολιαστεί θεωρεί ότι είτε τα εμβόλια θα του κάνουν κακό, είτε ότι δεν θα αρρωστήσει τόσο βαριά όσο λέγεται ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Αυτή είναι μία άλλη προσωπική επιλογή. Όμως του την στερούν.

Δεν είναι ελεύθερος πια να αποφασίσει για τον εαυτό του παρ΄ όλο που τελικά όλοι ασθενούν. Κάτι συμβαίνει και πρέπει να υπακούσουμε όλοι τυφλά σε αυτό και όχι μόνο, έρχονται και οι επόμενες εντολές τυφλής υπακοής. Έχουμε υπομονή. Θα τις δούμε.

Σε κάποιους χρησιμεύει όλο αυτό! Για να μην αιθεροβατούμε, η ελεύθερη επιλογή τελείωσε.