Quasi στις Οικονομικές Επιστήμες σημαίνει
το να έχεις κάποια πράγματα ή χαρακτηριστικά
από μία έννοια, αλλά όχι όλα.
το να έχεις κάποια πράγματα ή χαρακτηριστικά
από μία έννοια, αλλά όχι όλα.
| Το αν ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Το αν όμως μπορεί να ζήσει ελεύθερος είναι καθαρά κάτι το ουτοπιστικό, που η ίδια η ανθρώπινη φύση απαγορεύει. Ας δούμε όμως αναλυτικά τους βασικούς λόγους, που ο άνθρωπος καθίσταται δέσμιος από την ίδια του την ύπαρξη και τις κοινωνικές της δομές. |
Θρησκεία
Αν κανείς συνομιλήσει με κάποιον ιερωμένο, ανεξαρτήτου δόγματος, θα ακούσει φυσικά για τη «μόνη αλήθεια», που αποκλειστικά η δική του θρησκεία ή δόγμα πρεσβεύει και για την «πλάνη» όλων των υπολοίπων. Βέβαια, στο τέλος, ο ιερωμένος συνομιλητής θα πετάξει και την γνωστή ατάκα, πως «ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει όποια θρησκεία θέλει». Αυτό το λένε συνήθως όλοι οι θρησκευτικοί ταγοί με εξαίρεση ίσως κάποιους ακραίους, όπως για παράδειγμα τους ισλαμιστές τζιχαντιστές.
Αυτό όμως, που δεν λέει κανένας τους, είναι αν τελικά ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να μην επιλέξει καμία θρησκεία και να αμφισβητήσει ανοιχτά την ύπαρξη θεού ή θεών.
Πολιτικά μαντριά.
Από την αρχαιότητα ακόμα, το να δηλώνει κανείς «άθεος» θεωρείτο μέγιστο παράπτωμα, που έχρηζε σοβαρότατης τιμωρίας ίσως και θανατικής καταδίκης. Δεν είναι λίγοι οι αρχαίοι, που αμφισβήτησαν την ύπαρξη θεοτήτων.
| Ο Πρόδικος από την Κέα έλεγε, πως οι άνθρωποι επινόησαν τις θεότητες από καθαρή ευγνωμοσύνη για τα αγαθά, που τους παρέχει η φύση. Ο Κριτίας, αριστοκράτης μαθητής του Σωκράτη, πίστευε, πως οι θεότητες έχουν εφευρεθεί από τους ηγεμόνες, για να πειθαναγκάζουν και να εξουσιάζουν του υπηκόους τους. Ο Διαγόρας ο Μήλιος μιλούσε περιπαιχτικά για τους θεούς και τα μυστήρια, των οποίων τα δρώμενα αποκάλυπτε δημοσίως. Αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κόρινθο και να ζήσει εκεί απομονωμένος, για να γλυτώσει από τις διώξεις των αθηναίων. Ένας ακόμη άθεος της αρχαιότητας ήταν και ο Κινησίας, ποιητής και (κακός) μουσικός, σύμφωνα με τις γραπτές αναφορές για το πρόσωπό του. Ο Κινησίας διοργάνωνε συγκεντρώσεις φίλων και ακολούθων του, που στόχο είχαν να χλευάσουν τους θεούς και τους νόμους. |
|
Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»:
Η «πατρώα» ανοησία
Η Ιερά Εξέταση του Πλάτωνα εναντίον των άθεων
Η ─θεοκρατική─ Πολιτεία του Πλάτωνα
Ένα χρονικό του διωγμού των φιλοσόφων δια μέσου των αιώνων
Το Βυζάντιο υπήρξε ο μεγάλος εχθρός κάθε είδους επιστήμης, φιλοσοφίας και πνευματικής εξέλιξης. Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή. Ο χριστιανισμός χωρίστηκε σε πάμπολλα δόγματα, που το ένα πολεμούσε το άλλο για εξουσία και πολιτική ισχύ. Ο ένας αποκαλούσε τον άλλο «αιρετικό» και φρόντιζε με κάθε τρόπο να τον καθυποτάξει. Δεν είναι μόνο η άλωση της Κων/πολης από τους σταυροφόρους, αλλά και οι πάμπολλες εκκλησιαστικές σύνοδοι, όπου διάφοροι ραδιούργοι ιεράρχες επιχειρούσαν να εξαφανίσουν οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία της Βίβλου αποσκοπώντας φυσικά στην απόκτηση του μονοπώλιου της «θρησκευτικής αλήθειας». Εξαιρετικά μελανό κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας είναι επίσης η σφαγή χιλιάδων αράβων από τους σταυροφόρους στους «άγιους τόπους».
Είναι λοιπόν υποκρισία οι χριστιανοί να κατηγορούν τους φανατικούς τζιχαντιστές μουσουλμάνους για βιαιότητες και ακρότητες, αλλά και για καταστροφές αρχαιοτήτων, όταν μόλις λίγες εκατοντάδες χρόνια πριν οι ίδιοι έπρατταν ακριβώς τα ίδια με το ίδιο ακριβώς μένος και φανατισμό. Είναι τεράστια η λίστα των θρησκευτικών πολέμων και ακόμα μεγαλύτερος ο αριθμός των ανθρώπων, που σφάχτηκαν, κάηκαν, εξορίστηκαν, μαστιγώθηκαν, ατιμάστηκαν και εξευτελίστηκαν, λόγω διαφορετικής θρησκευτικής πίστης ή δόγματος.
|
Οι θρησκείες και οι εκπρόσωποί τους ανέκαθεν αποκαλούσαν ισχυρούς πόλους εξουσίας και άσκησης πολιτικής και συνεπώς όχι μόνο δεν απελευθέρωσαν και δεν απελευθερώνουν τον άνθρωπο, αλλά τον κρατούν δέσμιο σε φαντασιακούς κόσμους πλημμυρισμένους από δεισιδαιμονίες, φόβο, υποταγή και πνευματική ισοπέδωση.
Αιρέσεις και διαφοροποιήσεις υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες, ακόμα και στις λιγότερο γνωστές. Οι πρακτικές της αντιπαλότητας είναι όμως κοινό γνώρισμα όλων των θρησκειών.
Πολιτικά Κόμματα
Η ένταξη σε κάποιο πολιτικό κόμμα ή πολιτική ομάδα προϋποθέτει το να ασπασθεί κανείς κάποιο πολιτικό σύστημα λειτουργίας της κοινωνίας. Μπορεί να είναι κάποιος νεοφιλελεύθερος, συντηρητικός, οπαδός της αστικής δημοκρατίας, κομμουνιστής, σοσιαλιστής, κεντρώος, προοδευτικός και ό,τι παράγωγο ή συνδυασμός μπορεί να προκύψει από όλα τα παραπάνω. Στόχος όλων όμως των κομμάτων και υπο-ομάδων είναι η νομή της εξουσίας με κάθε τρόπο και κάθε μέσο.
Αν κανείς επιθυμεί να παραμείνει ανένταχτος πολιτικά αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα κοινωνικοποίησης μιας και η ένταξη σε κάποιο ιδεολογικό χώρο σε πολλές περιπτώσεις εγγυάται ένα είδος προστασίας.
|
Κοινωνικές Ομάδες
Αναπόφευκτα, οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουν σε περισσότερες από μία κοινωνικές ομάδες ή συντεχνίες. Όσο αθώα και αν ακούγεται μία κοινωνική ομάδα (π.χ περιβαλλοντολογικές οργανώσεις) δεν παύει να διέπεται από κανόνες και καταστατικά των μελών της, που περιλαμβάνουν όχι μόνο προϋποθέσεις ένταξης κάποιου μέλους, αλλά και πειθαρχικά μέτρα για οποιονδήποτε παραβαίνει το καταστατικό της οργάνωσης.
Συνταγματική κατοχύρωση της πλύσης εγκεφάλου
στα σχολεία της Ρωμιοσύνης.
στα σχολεία της Ρωμιοσύνης.
Και εδώ θα βρει κανείς πάμπολλες αυτονομιστικές τάσεις και κινήσεις δημιουργίας μιας σειράς από φράξιες, που διαφοροποιούνται για έναν και μόνο σκοπό. Την κυριαρχία της οργάνωσης και την κατάληψη της εξουσίας μέσα σʼ αυτή. Συνεπώς, ούτε και αυτές με τη σειρά τους καθιστούν τον άνθρωπο περισσότερο ελεύθερο.
Οι Pink Floyd στο Another brick in the wall καταγγέλουν το «κάψιμο» του μυαλού του παιδιού κατά τη σχολική εκπαίδευση, όταν τον εμποτίζουν με παρά φύση ιδέες, όπως θρησκεία, έθνος (στη φύση δεν υπάρχουν σύνορα, βίζες κ.ά.) κ.λπ., οι οποίες το κατατρέχουν σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του και αποτελούν το βασικό μοχλό χειραγώγησής του από τους εκάστοτε εξουσιαστές. |
| Συμπεράσματα Η έννοια της ελευθερίας είναι κάτι το σχετικό, μιας και ο απόλυτός της βαθμός δεν επιτυγχάνεται ποτέ. Αυτό άλλωστε είναι και ετυμολογικά αναμενόμενο μιας και η λέξη «ελευθερία» είναι μία κατάσταση διαρκούς αναμονής. Ο άνθρωπος εκ φύσεως καλείται να κοινωνικοποιηθεί, για να επιβιώσει. Όσο περισσότερο κοινωνικοποιείται τόσο λιγότερο ελεύθερος είναι, γιατί η κοινωνικοποίηση, που ξεκινά από τη στιγμή που γεννιέται, τον υποχρεώνει να υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες και νόρμες, που υπαγορεύονται άλλοτε πιο αυστηρά και άλλοτε πιο ήπια από το εκάστοτε κοινωνικο γίγνεσθαι. |
Το μαντρί γιατρών─φαρμακευτικών. Σκοπός της Ιατρικής είναι η πραγματική θεραπεία και πρωτίστως η πρόληψη των ασθενειών, με αποτέλεσμα την υγεία. Σήμερα όμως, αυτά έχουν αντικατασταθεί από την καταστολή και την οργανωμένη εξάπλωση της νοσηρότητας από τα ίδια τα ιατρικά κέντρα. Αποτέλεσμα, η αύξηση των εκφυλιστικών ασθενειών, οι παραφυσικοί θάνατοι σε παγκόσμιο επίπεδο και ο πλουτισμός των γιατρών─φαρμακευτικών σε βάρος των μαζών. |
Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στα «δικαιώματα» του ανθρώπου και στην «κοινωνική» του «ελευθερία», θα πρέπει να κατανοήσουμε, πως μιλάμε για πράγματα με μια σχετικότητα, της οποίας ο βαθμός καθορίζεται από πολλές παραμέτρους με κυριότερες βέβαια αυτές που προαναφέρθηκαν.
Ενδεχομένως, η λέξη quasi, που χρησιμοποιούμε στις Οικονομικές Επιστήμες να μας βοηθήσει αρκετά να καταλάβουμε το βαθμό της σχετικότητας της ανθρώπινης ελευθερίας. Quasi σημαίνει το να έχεις κάποια πράγματα ή χαρακτηριστικά από μία έννοια, αλλά όχι όλα.
Διαβάστε ακόμαστην «Ελεύθερη Έρευνα»:
Η άσχημη αλήθεια
Το βάσανο της αναζήτησης ιδανικών
Δύσκολα δραπετεύεις από την καταγωγή σου
11 ΣΧΟΛΙΑ
Ανώνυμος 35805
17 Νοε 2015Ανώνυμος 35804 έγραψε...
οταν........
Ανώνυμος 35791 έγραψε...
μπαλαντοπουλε ΧΙΜΡΑΧΙΜ
οι φιλοι σου εσπειραν και παλι τον θανατο στην Γαλλια
15.11.2015, 06:42:43
τολμας ελληνικας να ελευθεριωνεσαι
17.11.2015, 08:22:41
Ανώνυμος 35765
10 Νοε 2015Πάλι Bielidopoulos τα μισά διάβασες.....
Bielidopoulos
10 Νοε 2015@35757
Όσον αφορά το πρώτο link, από που προκύπτει ότι η θεωρία του χάους συνδέεται με την επικούρεια παρέκλιση και την αρχή της απροσδιοριστίας; Ο κάθε πικραμένος που θέλει να πιστέψει σε κάτι γράφει ότι του κατέβει. Πιο κάτω ορθώς αναφέρει τον Ilya Prigogine.
"In his 1996 book, La Fin des certitudes, co-authored by Isabelle Stengers and published in English in 1997 as The End of Certainty: time, chaos, and the new laws of nature, Prigogine contends that determinism is no longer a viable scientific belief. \"The more we know about our universe, the more difficult it becomes to believe in determinism.\" This is a major departure from the approach of Newton, Einstein and Schrdinger, all of whom expressed their theories in terms of deterministic equations. According to Prigogine, determinism loses its explanatory power in the face of irreversibility and instability.\"
https://en.wikipedia.org/wiki/Ilya_Prigogine#The_End_of_Certainty
Ανώνυμος 35757
10 Νοε 2015http://sciencehumanity.blogspot.gr/2012/06/blog-post_21.html
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=613790
Bielidopoulos
10 Νοε 2015@35751
Το σχόλιό μου εδώ:
http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2589
Ανώνυμος 35752
10 Νοε 2015Quasi : σχεδόν.
Ανώνυμος 35751
10 Νοε 2015Free will is a bitch
Bielidopoulos
10 Νοε 2015~
Στο σύμπαν οι επιμέρους μορφές, οι οποίες δεν είναι αμετάβλητες ούτε σταθερές, αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται και απο εκεί προκύπτουν όλα όσα στη φυσική καλούμε: βέλος του χρόνου, φυσικοί νόμοι και σταθερές. Πρόκειται περί αναδυόμενων προτύπων που μπορούν να περιγραφούν. Ταυτόχρονα κάθε έννοια ή φυσική διαδικασία που υπάρχει δεν είναι αυθύπαρκτη, αλλά υφίσταται σε σχέση με κάτι άλλο ή άλλα (συμπληρωματικότητα). Εφόσον όλα είναι συμπληρωματικά τότε το όλο σύστημα (σύμπαν) δεν στηρίζεται πουθενά και υφίσταται χωρίς την ύπαρξη θεμελίων (υλικών ή ιδεατών), κάτι αδύνατο να συλληφθεί από το ανθρώπινο μυαλό. Γι' αυτό και σύμφωνα με βουδιστικές και ταοιστικές αντιλήψεις η πραγματικότητα είναι άπιαστη και μη υπολογίσιμη με ακρίβεια. Εξού και οι όροι: κενότητα, emptiness, sunyata, ουρανός, κενός ουρανός, void κ.λπ. Το μόνο σταθερό στο σύμπαν είναι ότι τίποτε δεν μένει σταθερό και αυτή η φυσική αντίληψη μετατρέπεται σε ψυχολογική ως εξής: η λύτρωση από την παροδικότητα είναι ότι η παροδικότητα είναι η λύτρωση. Δεν υπάρχουν standards που να είναι ανεξίτηλα γραμμένα κάπου στο σύμπαν. Οι προδιαγραφές και οι αμετάβλητοι νόμοι είναι κατασκευάσματα του ανθρώπινου μυαλού, ενίοτε χρήσιμα από επιστημονικο-τεχνολογική άποψη.
Και φυσικά η κοινωνική ελευθερία είναι κάτι σχετικό όπως αναφέρεται και στο άρθρο.
Το κατοικίδιο μοσχαράκι - Είναι ο Γολιάθ, ζει στην Καλιφόρνια και νομίζει ότι είναι σκύλος:
http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1500038119
Bielidopoulos
10 Νοε 2015~
Τέλεια κοινωνία δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και τέλειο κοινωνικό ή οικονομικό σύστημα. Όλα τα συστήματα έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Η δυτική σκέψη μερικές φορές φαίνεται σαν να το παραλείπει αυτό και να επιμένει στη δημιουργία κάτι τέλειου και πιο εξελιγμένου, που όλοι πρέπει να το ενστερνιστούμε πάραυτα σαν νέα μόδα. Και φυσικά μια και η ευρωπαική σκέψη ξεκινά από την αρχαιοελληνική (κυρίως φιλοσοφία και μαθηματικά) τότε στην αρχαιοελληνική σκέψη βρίσκονται οι ρίζες του προβλήματος που έχει να κάνει με το πως αντιλαμβανόμαστε τη φύση και το σύμπαν. Στην ευρωπαική σκέψη λοιπόν υπάρχει η ιδέα της αρχής (principle). Κάποτε έγινε μια αρχή και υπάρχει μια διασυμπαντική αρχή που ρυθμίζει τα πάντα. Εδώ υπάρχουν δύο βασικές αντιλήψεις. Είτε η αρχή είναι υλική (θεμελιώδες σωματίδιο, θεμελιώδης φυσικός νόμος, φυσικές σταθερές) είτε ιδεατή (ανώτατη διάνοια, θεός, πνεύμα, συνείδηση). Δυστυχώς ο εγκλωβισμός σε αυτήν την κοσμοθεωρία περιλαμβάνει αδιέξοδά και εσωτερικές αντιφάσεις.
Bielidopoulos
10 Νοε 2015~
Quasi- μεταφράζεται και ως ημι-, ενίοτε ψεύδο-. Παράδειγμα: quasicrystal = ημικρύσταλλος. Επίσης: quasi-definition, quasi-scientific κ.λπ.
Η ευρωπαική σκέψη για άλλη μια φορά μπερδεύει τα πράγματα, βάζοντας τρικλοποδιά στον εαυτό της. Το πρόβλημα της ελευθερίας δεν σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση που στην ουσία δεν διαφέρει από των υπόλοιπων ζώων, αλλά με την κοινωνία. Μέσα στην κοινωνία η ελευθερία του ατόμου φτάνει μέχρι εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων. Άρα ακόμα και στην τέλεια κοινωνία με το τέλειο κοινωνικό σύστημα οργάνωσης πάλι δεν θα είχαμε απόλυτη ατομική ελευθερία. Αν κάθε άνθρωπος ζούσε πάνω σε ένα δέντρο, η φύση του πρόσφερε απλόχερα τα βασικά σε τροφή και κατέβαινε από το δέντρο μόνο για να χέσει και να κάνει σεξ, τότε κανείς δεν θα φιλοσοφούσε για ελευθερία και άλλα τέτοια. Κοινωνία ίσον προβλήματα. Δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς προβλήματα, είτε πρόκειται για τερμίτες είτε για ανθρώπους.
Ανώνυμος 35747
9 Νοε 2015Για να μην σας παραπληροφορούνε σχετικά με το τι σημαίνει quasi:
https://en.wiktionary.org/wiki/quasi-
Όπως ο Quasimodo της «Παναγίας των Παρισίων»........
Όσο για το θέμα της ελευθερίας...... μάλλον δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Είναι μία ακόμα ανθρώπινη φαντασίωση.
(Σήμερα πάντως που δημοσιεύετε το άρθρο ο μήνας έχει εννιά.....)