Η οικονομική κρίση έχει αναδείξει πολλά από τα ευτράπελα της κοινωνίας μας.

Αυτόκλητες ομάδες υπερασπιστών, όπως οι Χρυσαυγίτες και οι Ρουβίκωνες, βρίσκουν την ευκαιρία και δρουν ανενόχλητοι παίρνοντας το ρόλο άλλοτε του αστυνομικού κι άλλοτε του δικαστή.

Η ανεπάρκεια των θεσμών στην Ελλάδα, τώρα που το χρήμα έχει αποσυρθεί από τις αγορές, φαίνεται πλέον σε όλο της το μεγαλείο.

Πριν από μερικά χρόνια, όταν η Χρυσή Αυγή παρουσίαζε μεγάλη άνοδο στα εκλογικά ποσοστά της, ακροδεξιοί εξτρεμιστές εκμεταλλευόμενοι την ολιγωρία και την ανεπάρκεια των αστυνομικών αρχών, ανέπτυξαν παρατεταμένες δράσεις.

Υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της ασφάλειας των πολιτών βρήκαν την ευκαιρία κι επιχείρησαν να συμπληρώσουν αυτό το κενό με διάφορους τρόπους. Άλλοτε συνόδευαν ηλικιωμένους για να πάρουν τη σύνταξή τους στα ATM των τραπεζών ή πετούσαν από τα σπίτια μετανάστες που δεν πλήρωναν τα ενοίκια στους ιδιοκτήτες τους κι άλλοτε ξυλοκοπούσαν ή προπηλάκιζαν αλλοδαπούς.

Λίγο μετά, εμφανίστηκε μια άλλη ομάδα αυτόκλητων υπερασπιστών του Δικαίου, οι επονομαζόμενοι Ρουβίκωνες,
οι οποίοι βρίσκοντας την ευκαιρία της κωλυσιεργίας των Δικαστικών Αρχών και και της ελλιπούς δράσης
της Αστυνομίας, δρουν ανενόχλητοι προσπαθώντας να προκαλέσουν εντυπώσεις και να «κερδίσουν» τη συμπάθεια
της κοινής γνώμης.

Εφόσον τα ανώτατα θεσμικά όργανα εξακολουθούν να κρίνονται και να προάγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση με κριτήρια καθαρά ψηφοθηρικά, είναι αδύνατο η χώρα να βγει από το τέλμα.

Η χρόνια πολιτική χειραγώγηση των Αστυνομικών και των Δικαστικών Αρχών έχει προκαλέσει αυτές τις απαράδεκτες καταστάσεις, των οποίων γινόμαστε μάρτυρες.

Οι πολίτες δεν θα έπρεπε να έχουν ανάγκη ούτε από Ρουβίκωνες ούτε από Χρυσαυγίτες.

Αν η κοινωνία μας λειτουργούσε εύρυθμα και οι θεσμοί της ήταν ισχυροί, η επέμβαση των Αστυνομικών Αρχών θα έπρεπε να ήταν άμεση και να θεωρούταν δεδομένη.

Επιπλέον, η ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης, που δεν θα παρακωλυόταν από την τεράστια γραφεοκρατική ταλαιπωρία, θα έκανε τους πολίτες να την εμπιστεύονται περισσότερο χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν αυτόκλητους Ρομπέν των Δασών να τους σώσουν και να τους απονείμουν το Δίκαιο.