Οι προηγούμενοι ήταν ατζαμήδες, ανίκανοι, άπειροι, ονειροπόλοι και ηλίθιοι. Έκαναν το ένα «λάθος» πάνω στο άλλο.
Πήγαν να τα βάλουν με τους ευρωπαίους πλουτοκράτες κι έφυγαν κατουρημένοι και με την ουρά στα σκέλια. Έκαναν συμβιβασμούς, ξεφτίλισαν και ντρόπιασαν όσους τους πίστεψαν, αλλά και όλους τους ιδεολογικά προσκείμενους στον πολιτικό χώρο που τάχα εκπροσωπούσαν. Πήγαν να φτιάξουν ένα καθεστώς για να σταθεροποιήσουν τη βάση τους και να τσιμεντώσουν την παρουσία τους, αλλά τα έκαναν θάλασσα και σε αυτό.
Λογάδες και ερασιτέχνες. Ευκατάστατοι τεμπέληδες και φραπεδορουφήχτρες του Κολωνακίου, βουτηγμένοι στην ουτοπία. Λάτρεις του κρατισμού και οπαδοί καθεστώτων σοβιετίας. Λάτρεις της εκτσογλανοποίησης της νεολαίας. Κατέστρεψαν τη μεσαία τάξη παντελώς και κυρίως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Τιμωρήθηκαν, γιατί ο αγελαίος λαός αυτής της χώρας, τους εκδικήθηκε και τους απαξίωσε. Ακόμα και το κηφηναριό του Δημοσίου, που τόσο ευνόησαν, δεν τους ψήφισε. Δεν τους εμπιστεύτηκε. Τελείωσαν λοιπόν οριστικά και όσες προσπάθειες και να κάνουν, όσες συμμαχίες και να συνάψουν, θα είναι στην καλύτερη περίπτωση δεύτεροι και καταϊδρωμένοι.
Ας πάμε στους νυν. Αυτούς του ξέραμε. Η Δεξιά στην Ελλάδα είναι μια κρατιστική και κρατικοδίαιτη Δεξιά, που εναγκαλίζεται το φασισταριό, τους χουντικούς, τους ακραίους, τους γόνους των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών, τους ρουφιάνους του εκάστοτε κατακτητή και τους μιζαδόρους. Όσο κι αν προσπαθεί η εν Ελλάδι Δεξιά να το κρύψει, δεν μπορεί.
Βέβαια, η Δεξιά έμαθε πολλά και από το ΠΑΣΟΚ. Διδάχτηκε πολλά από τις «τεχνικές» συγκάλυψης της διαφθοράς και της απόκρυψης σκανδάλων.
Μπορεί τα κομματικά απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ να είναι πλέον μονοψήφιος αριθμός, η ΠΑΣΟΚική όμως ιδεολογία (που κάποτε οι περισσότεροι βλακωδώς
πίστεψαν και αγκάλιασαν) και νοοτροπία είναι παντού και κυρίως στο διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό και ανοργάνωτο Δημόσιο.
Βέβαια, η τωρινή μετάλλαξη της Δεξιάς είναι ένα βήμα παραπάνω από τις παλιές εκδοχές της. Εξακολουθεί να ευνοεί και να κάνει όλα τα χατίρια στους συμμάχους της, τους καναλάρχες, τους μεγαλέμπορους, τους κλινικάρχες, την πλουτοκρατική ελίτ αυτής της χώρας.
Το κάνει ξεδιάντροπα, χωρίς προσχήματα, με τα «Σκόιλ Ελικικού», τον αποκλεισμό της πλειοψηφίας των μικρομεσαίων από επιδοτήσεις, την πώληση δεδομένων σε επικίνδυνα μαγαζιά όπως η Palantir, τις σκοτεινές συμβάσεις με σκοτεινούς οργανισμούς και εταιρείες, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την ευνοιοκρατία, που είναι ήταν ανέκαθεν κορυφαίος θεσμός της χώρας.
Τι και αν κάποιος περιμένει 3-4 χρόνια να πάρει τη σύνταξή του; Τι και αν κάποιος που νοσεί, καταδικάζεται σε ράντζο χωρίς αναπνευστήρα; Τι και αν μια οικογένεια
δεν διαθέτει την υλικοτεχνολογική υποδομή για την
τηλεκπαίδευση των παιδιών της; Τι και αν το κράτος και οι υπηρεσίες του (βλέπε ΕΟΠΠΕΠ) απαιτούν από τους εγκλεισμένους πολίτες να διεκπεραιώνουν γραφειοκρατικές διαδικασίες σε συγκεκριμένους μάλιστα χρόνους με δεδομένο πως σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις είναι κλειστές και το Δημόσιο υπολειτουργεί (καλά αυτό συνέβαινε και στους καλούς καιρούς με το κηφηναριό). Αντιθέτως, προσλαμβάνει αγράμματα φασισταριά, τα κάνει μπάτσους και τους βάζει να δέρνουν αθώους πολίτες, επειδή δεν διαθέτουν «ατομική ευθύνη».
Η «ατομική ευθύνη» είναι η καραμέλα της μισανθρωπίας αυτής της κυβέρνησης. Προσπαθεί πίσω από αυτή να κρύψει την ανικανότητά της, τις απατεωνιές της και το καθεστώς της ευνοιοκρατίας. Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση είναι πιο αισχρή και ξεδιάντροπη από τους προηγούμενους πανηλίθιους. Με μια υπουργό Παιδείας, που κατηγορείται πως ξεπουλάει προσωπικά δεδομένα και προσφέρει ένα άθλιο σύστημα τηλεκπαίδευσης χωρίς εκπαιδευμένο προσωπικό διδασκόντων, με έναν υπουργό Υγείας χαρακτηρισμένο ως ανίκανο και τσιράκι των κλινικαρχών, με υπουργούς και παρατρεχάμενους με ροπή στον άκρατο ναρκισσισμό, τη μίζα και τα ψηφαλάκια, η κυβέρνηση αυτή τάχα κυβερνά.
Ουσιαστικά, καθαρίζει το σβέρκο της χώρας. Το κάνει πιο λείο και απαλό, για να πέφτουν καλύτερα οι φάπες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιας Ένωσης; Της Ευρωπαϊκής! Ναι, πρόκειται για το πιο σύντομο ανέκδοτο. Την πιο καλοστημένη φάρσα!
Πίσω από τα εμβόλια, η Ευρωπαϊκή Ένωση παίζει τα δικά της πολιτικά και γεωστρατηγικά παιχνίδια προωθώντας φυσικά τον παγγερμανισμό. Γιατί ουσιαστικά, περί αυτού πρόκειται. Η Ευρώπη είναι ένα γερμανικό προτεκτοράτο κι εμείς το πιο υπάκουο παιδί, που τρώει τις φάπες αγόγγυστα και μάλιστα με μια σαδομαζοχιστική ευχαρίστηση.
Η πανδημία κατέδειξε το πραγματικό πρόσωπο της ελληνικής Δεξιάς. Ξεπούλημα όλα μπιρ παρά, ακόμα κι αν πρόκειται για τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία και την κοινωνική πρόνοια. Συνεργός, όπως πάντα, η Εκκλησία ως «δεξιά του Κυρίου» που μελετούσε και για Χούντα και για τα ΕΑΤ-ΕΣΑ ουδέν ήκουσε.
Όσο για τους κομμουνιστές, στάση να γελάσουμε. Ανέκαθεν το δεκανίκι της ελληνικής Δεξιάς, το πλέον συστημικό κόμμα απαρτιζόμενο από αργόσχολους ιδεολόγους του πρωκτού και των κοπράνων αυτού.
Μα δεν υπάρχει ένας γνήσιος πολιτικός ηγέτης; Ένας που να βάζει πάνω απ’ όλα το συμφέρον του πολίτη; Κάποιος, που να βάλει τη χώρα σε μια τάξη; Όχι δεν υπάρχει! Δεν θέλει ο ίδιος ο αγελαίος λαός να υπάρξει. Δεν θέλει αδιάφθορους, εργατικούς και ικανούς ηγέτες. Θέλει διεφθαρμένους, κοπρίτες, μιζαδόρους, καρπαζοεισπράκτορες της Ευρώπης. Αυτούς θέλει, γιατί αυτοί τον εκφράζουν κατά βάθος, ακόμα κι όταν τους βρίζει.
Δεν είμαστε γόνοι ούτε και η συνέχεια των αρχαίων. Γόνοι σλαβοαρβανιτόβλαχων είμαστε. Γόνοι ληστών, κλεφτοσυμμοριτών, άναρχων και βρωμερών κατσαπλιάδων, που ζούσαν και εξακολουθούν να ζουν παρασιτικά σε βάρος των ελάχιστων πολιτισμένων (βλέπε Δημόσιο). Είμαστε γόνοι προδοτών, προσκυνημένων και υποτακτικών με πλούσιο οθωμανικό παρελθόν. Αυτό είμαστε!
Είμαστε όμως και αχάριστοι. Δολοφονήσαμε, καταστρέψαμε, εξορίσαμε και εκδιώξαμε όσους πήγαν να μας κάνουν ανθρώπους (Καποδίστριας).
Τι να περιμένουμε λοιπόν; Τίποτα εκτός από ένα Νόμπελ Βιολογίας. Δημιουργήσαμε ένα ανθρωποειδές, που όχι μόνο εξειδικεύεται στον παρασιτισμό, αλλά δεν είναι ευάλωτο ούτε σε κορονοϊούς ούτε και σε φυσικές καταστροφές. Πληρώνεται για να μην κάνει τίποτα εκτός από το να δυσκολεύει τις ζωές μας και να μας πνίγει. Πρόκειται για τον ρωμιό δημόσιο υπάλληλο. Το αξίζουμε λοιπόν το Νόμπελ Βιολογίας και με το παραπάνω.
Άντε τώρα να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια της υποτιθέμενης ελευθερίας μας. Οι αριστερίζοντες, μας λένε πως το 1821 έγινε για να διώξουμε τον τούρκο, τον κοτζαμπάση και τον προσκυνημένο τον παπά. Μόνο τον τούρκο διώξαμε, αλλά όχι κι από μέσα μας. Οι άλλοι δύο μας έμειναν αμανάτι κι από μέσα μας, αλλά κι απέξω μας!
Ας χαρούμε λοιπόν όλοι γιορτάζοντας τα 200 χρόνια του αυνανιστικού παροξυσμού μας, της ονειρολαγνείας μας και του άκρατου ωχαδερφισμού μας. Ας γιορτάσουμε την ικανότητά μας να παραμένουμε ανίκανοι, άχρηστοι, παρασιτικοί και γελοίοι.
ΥΓ: Με τον όρο «δημόσιος υπάλληλος», ο γράφων αναφέρεται στους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άνευ λοιπών προσόντων (και άνευ ΑΣΕΠ) κηφήνες του Δημοσίου, που πληρώνονται για να κάθονται, ενώ παράλληλα κάνουν τα πάντα για να δυσκολεύουν τη ζωή των πολιτών.
