Η περιοχή της Βαγδάτης, περίπου 2.000 χιλιόμετρα ανατολικά της Αθήνας, αποτέλεσε ήδη από την αρχαιότητα τοποθεσία, όπου αναπτύχθηκαν σημαντικές πόλεις και πρωτεύουσες αυτοκρατοριών. Ήταν το 760 μ.Χ., όταν ο δεύτερος Αββασίδης Χαλίφης αλ Μανσούρ αποφάσισε να χτίσει δίπλα από τον ποταμό Τίγρη τη δική του πόλη ως νέα πρωτεύουσα του Χαλιφάτου. Ήταν μια στρατηγική τοποθεσία, την οποία επέλεξε ο Χαλίφης, στις παγκόσμιες εμπορικές οδούς. Η πόλη υψώθηκε μέσα από τις πεδιάδες κι έγινε η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη του κόσμου.

Ήταν η Βαγδάτη! Αυτή η πόλη ήταν κάποτε ένδοξη, κέντρο ένα σπουδαίου πολιτισμού και φάρος γνώσης και κουλτούρας. Πριν από χίλια χρόνια ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο θαυμάσιες αρχαίες μητροπόλεις. Στο ζενίθ της έγινε μια πόλη, όπου ζούσαν 900.000 άνθρωποι. Αυτός ο αριθμός είναι αρκετά εντυπωσιακός για την εποχή του.

Ήταν από τα μεγαλύτερα κατασκευαστικά έργα στον ισλαμικό κόσμο. Η Βαγδάτη αναδείχθηκε σε μία περίοδο γνωστή ως η Χρυσή Εποχή του Ισλάμ. Έφτασε στο κορύφωμα της δόξας της την εποχή του Χαρούν αλ Ρασίντ (8^ος-9^ος αι.).

Από τον 8^ο έως τον 13^ο αιώνα έλαβε χώρα μεγάλη πολιτιστική, οικονομική και πνευματική ανάπτυξη. Ο "Οίκος της Σοφίας" στη Βαγδάτη οδήγησε σε τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις. Εκεί μαζεύονταν οι πιο μεγάλες και καλές ιδέες από τη Δύση και την Ανατολή.

Αν μετέφραζες εκεί ένα βιβλίο, σου έδιναν για πληρωμή το βάρος του βιβλίου σε χρυσάφι.

Τα μεταφρασμένα κείμενα διατηρούσαν την αρχαία γνώση και τη μετέφεραν στην επόμενη γενιά. Αυτό χάρισε στη Βαγδάτη τη φήμη του "Κέντρου του Κόσμου" για τις ακαδημαϊκές της σπουδές.

Σε εκείνο το μέρος του κόσμου εκείνη την εποχή όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Βαγδάτη. Ήταν το κέντρο των Επιστημών, του Πολιτισμού και της Τεχνολογίας.

Παρά την παρακμή του Χαλιφάτου των Αββασιδών, η Βαγδάτη παρέμεινε σημαντικό επιστημονικό και θρησκευτικό κέντρο μέχρι την κατάληψη και καταστροφή της από τους Μογγόλους το 1258, καταστροφή που επαναλήφθηκε το 1401, όταν καταλήφθηκε από τα στρατεύματα του Ταμερλάνου. Από τότε ήταν απλή πρωτεύουσα τούρκικης επαρχίας. Λένε, ότι πέταξαν τόσα πολλά χειρόγραφα μέσα στον Τίγρη, που τα νερά του έγιναν μαύρα από το μελάνι. Γνώση χιλιάδων ετών χάθηκε.

Ακόμα αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν ο κόσμος αν η γνώση από τη Βαγδάτη δεν είχε καταστραφεί.