Η συλλογή «Glass Flowers» είναι μια συλλογή περίπου 4.300 εξαιρετικά ρεαλιστικών γυάλινων βοτανικών μοντέλων, που αντιπροσωπεύουν περισσότερα από 830 είδη φυτών. Βρίσκεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Harvard στο Cambridge της Μασαχουσέτης. Δημιουργήθηκε από το 1887 έως το 1936 από τους Leopold και Rudolf Blaschka στο εργαστήριό τους στο Hosterwitz, κοντά στη Δρέσδη της Γερμανίας.

Το Πανεπιστήμιο Harvard ιδρύθηκε με το όνομα New College στη Μασαχουσέτη το 1636 έχοντας ως πρότυπο τα παλιά αγγλικά πανεπιστήμια, ως μέρος εκπαίδευσης των ιερωμένων. Το σημερινό του όνομα, το πήρε λίγο αργότερα από τον πρώτο ευεργέτη του, ένα νεαρό κληρικό με το όνομα John Harvard. Σήμερα, θεωρείται πρωτοπόρο σε όλα τα ακαδημαϊκά πεδία.

Το 1886, ο καθηγητής της Βοτανολογίας George Lincoln Goodale, ανέλαβε την επέκταση του Βοτανικού Μουσείου του Πανεπιστημίου. Για να τα καταφέρει, ήθελε να φτιάξει μια συλλογή, η οποία θα περιλάμβανε τα πιο εντυπωσιακά φυτά της Γης, που θα συνέβαλε στην έρευνα, αλλά θα ήταν και ταυτόχρονα ελκυστική.

Όμως, η αποστολή του δεν ήταν εύκολη. Η διατήρηση τροπικών φυτών στη Νέα Αγγλία φάνταζε αδύνατη. Οι μέθοδοι συντήρησης με χημικά διαλύματα αλλοίωναν τη φωτεινότητα και το σχήμα των φυτών. Δεν μπορούσαν να κάνουν ό,τι και με τα ζώα. Τα φυτά δεν βαλσαμώνονται.

Μια μέρα όμως, σε μια επίσκεψή του στο Μουσείο Ζωολογίας, ο dr. Goodale επηρεάστηκε από τη συλλογή θαλάσσιων ειδών, όπως τα καλαμάρια, τα χταπόδια και τις τσούχτρες. Όλα είχαν διατηρηθεί με κάθε λεπτομέρεια. Αναρωτήθηκε πώς εκθέματα με μαλακό ιστό φαίνονταν τόσο ζωντανά. Τελικά, με έκπληξη διαπίστωσε ότι τα πλάσματα δεν ήταν αληθινά. Ήταν φτιαγμένα από γυαλί.

Έμαθε ότι τα εκθέματα φτιάχτηκαν από δύο τσέχους, τους Leopold και Rudolf Blaschka. Ήταν πατέρας και γιος, τεχνίτες του γυαλιού, που ζούσαν στο Hosterwitz, κοντά στη Δρέσδη. Ο Goodale σκέφτηκε, πως αφού μπορούσαν να φτιάχνουν τόσο υπέροχα μοντέλα σπονδυλωτών, θα μπορούσαν αντίστοιχα να κατασκευάσουν λουλούδια και φυτά. Γι΄ αυτό ταξίδεψε στη Γερμανία, ελπίζοντας να τους πείσει να φτιάξουν τέτοια μοντέλα φυτών για το Πανεπιστήμιό του. Όμως, οι τεχνίτες που αρνήθηκαν τη δουλειά, ισχυριζόμενοι ότι αδυνατούσαν να αναλάβουν νέους πελάτες. Είχαν μια ήδη επιτυχημένη επιχείρηση φτιάχνοντας μοντέλα θαλάσσιων ειδών για μια σειρά μουσείων και ιδρυμάτων. Ο καθηγητής απτόητος τους πρότεινε μια μέση λύση: Να κατασκευάσουν λίγα δείγματα μοντέλων, προκειμένου να τα δείξει σε δωρητές και να συγκεντρώσει χρήματα, ώστε να κάνουν μια μεγαλύτερη οικονομική συμφωνία. Έλπιζε ότι με αυτά τα πρώτα δείγματα, θα κέντριζε το ενδιαφέρον και θα έβρισκε πιο πολλά χρήματα.

Οι Blaschkas συμφώνησαν κι ο Goodale επέστρεψε στην Αμερική, όπου περίμενε μήνες με ανυπομονησία. Τελικά, το φθινόπωρο του 1887, έφτασε ένα δέμα από τη Γερμανία. Όμως, όταν ο καθηγητής κοίταξε το περιεχόμενο, απογοητεύτηκε. Αντί για όμορφα λουλούδια, βρήκε μόνο σπασμένα γυαλιά. Τα εύθραυστα μοντέλα δεν άντεξαν το μεγάλο ταξίδι. Με τα μοντέλα κατεστραμμένα, δεν είχε τίποτα να δείξει στους δωρητές για να τους ζητήσει χρήματα.

Όπως κοιτάζοντας τα θραύσματα, κατάλαβε, πως αρκούσε να τα δείξει ως είχαν στους δωρητές. Κι όταν τα έδειξε στην πλούσια κληρονόμο Elizabeth Wear, μητέρα της πρώην μαθήτριάς του Mary Lee Ware, τα υπέροχα χρώματα και η λεπτομέρεια ήταν αρκετά, ώστε να την πείσουν για την αξία αυτής της συλλογής. Τα κομμάτια αποκάλυπταν τις προοπτικές. Η τέχνη των Blaschkas ήταν εμφανής κι έτσι μπορούσε κάποιος να δει την ομορφιά των γυάλινων λουλουδιών και σίγουρα να φανταστεί πώς θα ήταν το τελικό προϊόν.

Προς μεγάλη χαρά του Goodale, η Ware πλήρωσε για μια πλήρη συλλογή λουλουδιών από τους Blaschkas. Με τα χρήματα αυτά, ο καθηγητής προσέλαβε τους τεχνίτες για να φτιάξουν αρκετά κομμάτια για τη συλλογή βοτανολογίας. Η έκθεση σημείωσε τόση επιτυχία, ώστε οδήγησε σε πιο μεγάλη συμφωνία. Τελικά, το συμβόλαιο έλεγε πως οι Blaschkas θα δημιουργούσαν εκθέματα μόνο για το Harvard. Για τον επόμενο σχεδόν μισό αιώνα, οι Blaschkas έφτιαξαν 4.300 μοντέλα για το Μουσείο του Πανεπιστημίου.

Μέχρι και σήμερα, ο γυάλινος κήπος των λουλουδιών παραμένει μοναδικός σε όλο τον κόσμο. Αποτελεί μια τέλεια συνένωση τέχνης και επιστήμης.

Το 2016 υποβλήθηκε σε ιστορική ανακαίνιση. Ανακατασκευάσθηκαν οι προθήκες, τοποθετήθηκε νέος υπερσύγχρονος φωτισμός, εξελιγμένα συστήματα συντήρησης κ.ά..

Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής της Βοστόνης με περισσότερους από 200.000 επισκέπτες ετησίως.