Κάποιες από τις πιο όμορφες τοποθεσίες ήταν και μέρη αδιανόητης βαναυσότητας.
Στη νότια Ισπανία υπάρχει ένα φρούριο, που του ταιριάζει απόλυτα η περιγραφή: Φρούριο του σαδισμού.
Όχι μόνο ήταν έδρα των ηγετών των στρατιών που το κατακτούσαν, αλλά η εξαχρείωση ενός επίσκοπου με την κάλυψη της ιεραρχίας της Εκκλησίας κατά την Ιερά Εξέταση, κατέστησε ένα όμορφο παλάτι, πύργο βασανιστηρίων και δολοφονιών.
Νότια της Μαδρίτης, στην Κόρδοβα της Ισπανίας, υπάρχει το «Alcázar de los Reyes Cristianos», δηλαδή το «Κάστρο των Χριστιανών Βασιλιάδων». Έχει επιβλητικούς πύργους, κήπους, ως και σιντριβάνια που χορεύουν. Από βησιγότθους έως μαυριτανούς και ισπανούς μονάρχες, όλοι αποκαλούσαν σπίτι τους αυτή την τοποθεσία.
Μετά από χρόνια κατοχής από τους μαυριτανούς, το κάστρο κατέκτησαν η Ισαβέλλα και ο Φερδινάνδος Β΄. Ήρθαν εδώ στα τέλη του 15ου αιώνα, για να θεμελιώσουν την ηγεμονία τους.
Την εποχή εκείνη ξεκίνησε μία περίοδος εκατοντάδων χρόνων αδιανόητων βασανιστηρίων, γνωστή ως Ιερά Εξέταση.
Η Ισπανική Ιερά Εξέταση συγκροτήθηκε από τον Φερδινάνδο Β' και την Ισαβέλλα με την έγκριση του Πάπα Σίξτου Δ΄. Οι μονάρχες της Ισπανίας ήθελαν να ενώσουν τη χώρα κι επέβαλαν σε όλους το καθολικό δόγμα. Στόχευαν κυρίως τους εκχριστιανισμένους εβραίους και μουσουλμάνους κι αργότερα τους προτεστάντες. Όποιος αντιστεκόταν θεωρούταν αιρετικός και φυλακίζονταν, βασανιζόταν η δολοφονείτο στο όνομα της Εκκλησίας.
Μετά την εκτόνωση των θρησκευτικών διαμαχών κατά τον 17ο αιώνα, η Ισπανική Ιερά Εξέταση μετεξελίχθηκε σταδιακά σε μυστική αστυνομία ενάντια σε εσωτερικές απειλές κατά του κράτους.
To 1499, oι βασιλείς έδωσαν το Αλκαζάρ στην Εκκλησία, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως βάση της Ιεράς Εξέτασης. Ο επίσκοπος Ντιέγκο Ροντρίγκεζ ντε Λουσέρο ορίστηκε ανώτατος ιεροεξεταστής της πόλης. Δουλειά του ήταν να εντοπίζει και να τιμωρεί τους αιρετικούς.
Όταν καταδικάζονταν οι αιρετικοί, ο Λουσέρο έκανε κατάσχεση της περιουσίας τους και τη μοιραζόταν με το Στέμμα, δηλαδή, αφού άρπαζε κάτι για τον εαυτό του.
Ο υψηλός αριθμός διώξεων έκανε τη βασίλισσα να τον εμπιστεύεται. Έτσι, είχε το κίνητρο και τη δύναμη να κατηγορεί όποιον ήθελε ως αιρετικό. Όσο πιο πλούσιος τόσο πιο καλά.
Για όποιον ήταν άτυχος και βρισκόταν στο στόχαστρο του, δεν υπήρχε διέξοδος. Κλείδωνε τους κατηγορούμενους στο θάλαμο βασανιστηρίων του Αλκαζάρ. Είχε το παρατσούκλι «Κομιστής του σκότους», επειδή ο σαδισμός του δεν είχε όρια. Λέγεται ότι κάποτε έκαψε στην πυρά 107 ανθρώπους σε μία μόνο μέρα.
Άρπαξε και την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την ισχύ του για σεξουαλικό όφελος, όταν εντόπιζε κάποια όμορφη γυναίκα που ήθελε για τον ίδιο.
Αυτό έκανε και για μια γυναίκα που του άρεσε, τη σύζυγο κάποιου Χουλιάν Τριγκέρος. Ο Λουσέρο έστειλε τα όργανά του να συλλάβουν τον Τριγκέρος με τη συνήθη κατηγορία του αιρετικού. Ο Τριγκέρος όμως, ήταν άντρας με επιρροή. Προσπάθησε να παλέψει για τη ζωή του. Από το κελί του κατάφερε να στείλει μήνυμα στο Φερδινάνδο λέγοντας ότι είναι αθώος. Γνώριζε ότι η βασιλική διαταγή ήταν η μονή του ελπίδα να σταματήσει ο επίσκοπος και να μην τον κάψει στην πυρά.
Ο βασιλιάς συμφώνησε ότι είχαν βάση όσα ισχυριζόταν ο Τριγκέρος. Παρέπεμψε όμως το θέμα, στον Αρχιεπίσκοπο της Σεβίλλης κι αυτός το επέστρεψε στο Λουσέρο. Προτού προκαλέσει άλλο πρόβλημα ο Τριγκέρος, ο Λουσέρο τον έκαψε στην πυρά και μετά βίασε τη χήρα του.
Το 1504 έχει αυξηθεί ο αριθμός των νεκρών. Ο λαός της Κόρδοβα δεν αντέχει άλλο την τυραννία του επίσκοπου. Τελικά, τους δίνεται μια ευκαιρία να τον ξεφορτωθούν.
Η βασική προστάτιδα του Λουσέρο, η Ισαβέλλα, πεθαίνει. Οι ανώτατοι της πόλης ενώνονται για να αντισταθούν στο Λουσέρο. Στήνουν σχέδιο επιδρομής στο Αλκαζάρ και σύλληψής του. Όταν ο Λουσέρο μαθαίνει την απειλή, ετοιμάζεται να εκτελέσει σωρό κρατούμενους, προτού καταθέσουν εναντίον του.
Οι ευγενείς της Κόρδοβα όμως, δεν αργούν να επιτεθούν στο φρούριο. Ελευθερώνουν τους ομήρους που κρατούνται στα μπουντρούμια. Μέσα στη συμπλοκή ο Λουσέρο μεταμφιέζεται και καταφέρνει να ξεφύγει. Παρά τις προσπάθειές του όμως, δεν καταφέρνει να κρυφτεί για πολύ. Συλλαμβάνεται και δικάζεται.
Αν και βρέθηκε ένοχος, η τιμωρία δεν ανταποκρίνεται στα εγκλήματά του. Σε μία παρωδία της Δικαιοσύνης, φυλακίζεται για λίγους μήνες μόνο και μετά μένει ελεύθερος. Ζει την υπόλοιπη ζωή του σε μία έπαυλη στη Σεβίλλη, που είχε κατασχεθεί κατά την Ιερά Εξέταση.
Πολλά θύματα του Λουσέρο απαλλάχθηκαν από τα υποτιθέμενα εγκλήματά τους.
Κάποια αποζημιώθηκαν. Για τους εκατοντάδες όμως, που έχασαν τη ζωή τους στο Αλκαζάρ, το μεγαλείο του κάστρου δεν ξεπλένει το αίμα του παρελθόντος.
Σήμερα, έχει νέα ζωή ως μνημείο στους κινδύνους της απόλυτης δύναμης και της θρησκευτικής δίωξης.
