Τούτʼ η γη μας με τʼ αρχαία, γη δεν φαίνεται τυχαία. Τούτʼ η γη των Παρθενώνων, βγάζει πλήθος ημιόνων. Τούτʼ η γη των καφενέδων, βγάζει πλήθη κουνενέδων… (Γεωργίου Σουρή, απόσπασμα απʼ το ποίημα «Ο Ρωμιός»).

   Η Ρωμιοσύνη της μπουλντόζας.

  Το άρθρο αυτό ξεκίνησε με ένα μικρό απόσπασμα απʼ το σατυρικό ποίημα του Γιώργου Σουρή, «Ο Ρωμιός». Αιτία, για άλλη μία φορά το «μεγαλείο» της Ρωμιοσύνης. Κουράγιο να έχει κάποιος να καταγγέλλει τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν καθημερινά σʼ αυτόν τον τόπο. Βέβαια όσα μπορεί νʼ αντιληφθεί ως κωμικοτραγικά μέσα απʼ την βαθιά αφασία, στην οποία βρίσκεται και διαβιεί.

Τεμάχιο κίονα, που απέμεινε από την πρώτη φάση της καταστροφής της αρχαίας Ακρόπολης Πεταλιδίου από ερπυστριοφόρο μηχάνημα ιδιώτη. (Πηγή: Εφημερίδα Μεσσηνίας, «Ελευθερία», 23.06.09.)

  Ένα μόλις εικοσιτετράωρο, πρίν τα εγκαίνια του Μουσείου, ένας επιφανής Μεσσήνιος Ρωμιός (πρώην αστυνομικός, όπως ανέδειξε η έρευνα) έδειχνε το πραγματικό στυγνό πρόσωπο και το μίσος της Ρωμιοσύνης για τον Ελληνικό Πολιτισμό. Πώς; Ισοπεδώνοντας με μπουλντόζα ολόκληρο τον αρχαιολογικό χώρο και τʼ απομεινάρια του ναού της ακρόπολης στο Πεταλίδι (αρχαία Κορώνη) της Μεσσηνίας, που βρίσκονταν μέσα στο αγροτεμάχιό του, για να φτιάξει ένα κοτέτσι!

Σε ένα λόφο... μπάζα μετατράπηκε το αρχαιολογικό κτίσμα.

  Δεν μας παραξένεψε καθόλου το γεγονός, ότι ο εν λόγω βάρβαρος νεορωμιός εκθεμελίωσε εκ βάθρων την Ακρόπολη και τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Κορώνης για το κοτέτσι του. Μας εντυπωσίασε όμως, για άλλη μία φορά η παντελής αδιαφορία της τοπικής αυτοδιοίκησης, που πούλησε αγροτεμάχιο, όταν ήδη γνώριζε, για την ύπαρξη του αρχαιολογικού χώρου, που βρισκόταν εντός του.

     Παρόμοιες πωλήσεις και αρχαιοκαπηλίες αρχαιολογικών χώρων μέσα σε αγροτεμάχια προς πώληση γίνονται σε όλη την επικράτεια της Ρωμιοσύνης. Η καταστροφή του χώρου χρειάστηκε πολλαπλές επεμβάσεις του εκσκαφέα, ξεκίνησε δε απʼ τις 6 Ιουνίου και ολοκληρώθηκε την ημέρα των εγκαινίων του τερατόμορφου μουσείου - κουτιού της Ακρόπολης. Ένα μουσείο τύπου φυλακή, που θα ταίριαζε περισσότερο σε χώρες του ανατολικού μπλοκ, όπου η αισθητική και το κάλλος απουσιάζει παντελώς.

Από αυτό το σημείο ξεκινούσε το αρχαίο οικοδόμημα.

     Ας ολοκληρώσουμε (όπως και η Πετρούλα μας) την καταγγελία αυτή με μία ακόμα στροφή του ποιήματος του Γιώργου Σουρή, που από τότε κι εκείνος είχε αντιληφθεί το μέγεθος της βαρβαρότητας και της βλακείας του ανίατου λαού μας…

Τούτʼ η γη με τους κοτίνους,

βγάζει πλήθος Αρλεκίνους,

και κηφήνας και παλιάτσους,

πούχουν μάγουλα και μπάτσους.

Τούτʼ η γη μας η Ρωμιά,

βγάζει τόση φρονιμιά,

που δεν την χωρεί το σπίτι,

του Ζωρζή Δρομοκαΐτη…

(Απόσπασμα απʼ το ποίημα «Ο Ρωμιός»).