[Το άρθρο έχει βασισθεί
αποκλειστικά σε κείμενα
αρχαίων ελλήνων συγγραφέων]
αποκλειστικά σε κείμενα
αρχαίων ελλήνων συγγραφέων]
Όταν δυο ή περισσότεροι εραστές κυνηγούσαν τον ίδιο έφηβο, αυτοί οι «αντεραστές» ένιωθαν μια ζήλια όμοια μʼ εκείνη, που παρατηρούμε στον έρωτα του ενός φύλου για το άλλο.
Η πηγή του μίσους, που κράτησε τόσο καιρό αντίπαλους δυο διάσημους άνδρες της αθηναϊκής πολιτείας, τον Αριστείδη και τον Θεμιστοκλή, λένε πως ήταν το γεγονός, ότι κι οι δυο είχαν ερωτευθεί το ίδιο αγόρι, τον ωραίο Στησίλαο από τον Κέα. («Ηράσθησαν γαρ αμφότεροι του καλού Στησίλεω, Κείου το γένος όντος», Πλούταρχου: «Θεμιστοκλής», 3.1).
Αποτυπώματα στην άμμο
Ένα απόσπασμα του Αριστοφάνη αποκαλύπτει τη σπουδαιότητα, που απέδιδαν οι μεγαλύτεροι άντρες στα γεννητικά όργανα των νεώτερών τους. Στο συναγωνισμό του Δίκαιου και του Άδικου Λόγου, στις «Νεφέλες», ο Δίκαιος Λόγος θρηνεί για τις παλιές καλές μέρες, που πέρασαν, όταν τα αγόρια ήταν ρωμαλέα, πειθαρχικά και σεμνά και «όταν κάθονταν κάτω στου γυμναστή, έπρεπε να βάλουν μπροστά το πόδι τους, για να μη δείξουν στους έξω κάτι το σκληρό. Κι όταν σηκώνονταν, έπρεπε να στρώσουν την άμμο, όπως ήταν πριν και να φροντίσουν να μην αφήσουν κανένα αποτύπωμα της νιότης τους για τους εραστές. Και κανένα αγόρι την εποχή εκείνη δεν άλειφε με λάδι το σώμα του κάτω από τον αφαλό του, έτσι, που στα αχαμνά του δροσιά και χνούδι σαν δέντρου καρπός ανθούσε». (973-978).
Ο όμορφος έφηβος Θεόδοτος
και η αντιζηλία των δύο εραστών του
Ο λόγος του Λυσία «Προς Σίμωνα απολογία» απαγγέλθηκε από έναν διάδικο και αρχίζει έτσι: «Δίχως αμφιβολία, μπορείτε να θεωρήσητε σαν κάτι το παράλογο για την ηλικία μου τα αισθήματά μου για ένα νέο αγόρι, μα σας ζητώ να μη σχηματίσετε κακή ιδέα για μένα: το ξέρετε κι εσείς, πως όλοι οι άνθρωποι υποκύπτουν στο πάθος... Ο Σίμων κι εγώ ερωτευθήκαμε τον νέο Θεόδοτο από τις Πλαταιές. Κι εγώ, έτσι όπως τον περιποιόμουν, είχα την αξίωση να είναι αφοσιωμένος σε μένα, ο Σίμωνας όμως, βρίζοντας και παρανομώντας, νόμισε, πως θα κάνει τον Θεόδοτο υποχείριό του... Ο Σίμων λέει επίσης, πως είχε δώσει τριακόσιες δραχμές στον Θεόδοτο κάνοντας ένα συμβόλαιο μαζί του, και πως εγώ είμαι εκείνος, που με ραδιουργίες του πήρα το ωραίο αγόρι» (1-22).
Όλη αυτή η απολογία είναι γραφικότατη ιστόρηση, που κάνει ο Λυσίας των εμπλοκών και των τσακωμών, που εξαπολύει είτε μέσα στα σπίτια, είτε και στους δρόμους ακόμη, η αντιζηλία των δυο εραστών του Θεόδοτου.
|
Ο Αλκιβιάδης,
που ζήλευε τον εραστή του, τον Σωκράτη
Ο «αγαπώμενος» μπορούσε επίσης να ζηλεύει τον εραστή του. Ο Αλκιβιάδης στα νιάτα του άρπαζε τους άντρες από τις γυναίκες τους και αργότερα τις γυναίκες από τους άνδρες (Διογένης Λαέρτιος, Βιβλ. Δ΄, 7,49). Η επιδρομή του στο συμπόσιο του Αγάθωνα δείχνει πικρία, επειδή ο Σωκράτης είχε καθίσει στο ίδιο κρεβάτι με τον οικοδεσπότη, που είχε πλατιά απλωμένη φήμη «ωραίου αγοριού». Διαβάστε στην παρακάτω εικόνα το σχετικό διάλογο από το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα (213a-d).
Ζηλίτσες του Αλκιβιάδη προς τον εραστή του, τον Σωκράτη, για χάρη του Αγάθωνα.
Ομοφυλοφιλικά και παιδεραστικά φληναφήματα όχι από κάποιο kinky site ή από εκπομπή trash TV, αλλά από ένα ‒υποτίθεται‒ φιλοσοφικό έργο, το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα (213a-d), το οποίο θα μπορούσε να ήταν το κατά Πλάτωνα ευαγγέλιο της παιδεραστίας
και της ομοφυλοφιλίας.
Ομοφυλοφιλικά και παιδεραστικά φληναφήματα όχι από κάποιο kinky site ή από εκπομπή trash TV, αλλά από ένα ‒υποτίθεται‒ φιλοσοφικό έργο, το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα (213a-d), το οποίο θα μπορούσε να ήταν το κατά Πλάτωνα ευαγγέλιο της παιδεραστίας
και της ομοφυλοφιλίας.
Οι καβγάδες, οι ρήξεις, καθώς και τα γλυκά συμφιλιώματα, δεν ήταν κάτι το σπάνιο ανάμεσα στον εραστή και στον αγαπημένο, γιατί «ακόμα και οι φιλονικίες και τα κακιώματα έχουν μια εξαιρετική γοητεία και απόλαυση» (Ξενοφώντα: «Ιέρων» 1.35).
Το έγκλημα πάθους
‒κι όχι κατά της τυραννίας‒
του ερωτικού ζεύγους Αρμόδιου‒Αριστογείτονα
Η παιδεραστία έχει προκαλέσει αναρίθμητα ερωτικά εγκλήματα. Μερικά απʼ αυτά μεταποιήθηκαν σε ηρωικές πράξεις, γιατί, συχνά, τύραννοι έπεσαν θύματα νέων, που τους είχαν ρυπάνει και που μετά, οι νέοι αυτοί, ένιωσαν γιʼ αυτούς αποστροφή.
Η πιο περίφημη σχετική ιστορία είναι αυτή των αθηναίων «τυραννοκτόνων» Αρμόδιου και Αριστογείτονα, που θεωρούνται σαν απελευθερωτές του λαού. Σκότωσαν το 514 π.Χ. τον Ίππαρχο, γιο του τύραννου Πεισίστρατου και αδελφό του Ιππία, που είχε διαδεχτεί τον πατέρα του. Ο Θουκυδίδης ιστόρησε την υπόθεση με κάθε λεπτομέρεια (Βιβλ. 6ο, 54-59):
«Θα προβώ ήδη στην εκτενέστερη οπωσδήποτε διήγηση της ερωτικής περιπέτειας, από την οποία προκλήθηκε το τόλμημα του Αριστογείτονα και του Αρμόδιου, για να αποδείξω, ότι ούτε αυτοί καν οι αθηναίοι εκθέτουν ακριβώς τα περί των τυράννων τους και του εν λόγω επεισοδίου. Αφού ο Πεισίστρατος πέθανε γέρος και ασκών ήδη την τυραννίδα, την αρχή κατέλαβε όχι ο Ίππαρχος, όπως οι πολλοί νομίζουν, αλλά ο Ιππίας, ο μεγαλύτερος από τους γιούς του.
»Όταν ο Αρμόδιος έφθασεν στο άνθος της νεανικής ωραιότητας, ο Αριστογείτας, πολίτης της μέσης τάξης, τον είχεν ως εραστή. Ο γιος του Πεισίστρατου, Ίππαρχος, επιχείρησε να αποπλανήσει τον Αρμόδιο, ο οποίος απέκρουσε τις προτάσεις του και κατάγγειλε το γεγονός στον Αριστογείτονα. Εκείνος, βαρυαλγής από το ερωτικό πάθος και φοβηθείς μήπως ο Ίππαρχος, λόγω της δύναμής του καταφύγει στη βία για να του αποσπάσει τον Αρμόδιο, άρχισε να διατρανώνει κρυφά την ανατροπή της τυραννίδας με κάθε μέσο, το οποίο διέθετε.
»Και επειδή εν τω μεταξύ ο Ίππαρχος, επαναλαβών τις προτάσεις του προς τον Αρμόδιο, δεν πέτυχε μεν περισσότερο από την πρώτη φορά, αλλά και δεν θέλησε να προσφύγει σε βίαια μέτρα, επιδίωκε όμως τη δημιουργία ευκαιρίας, όπως τον προπηλακίσει με ύπουλο τρόπο, χωρίς να αφήσει να φανούν τα αληθινά του ελατήρια. Γιατί η εξουσία του γενικά δεν ήταν επαχθής στο λαό, και είχε κατορθώσει να την ασκεί κατά τρόπον, που δεν προκαλούσε αντιπάθειες...».
Ας ζητήσουμε από τον Αριστοτέλη («Αθηναίων Πολιτεία», 18) τη συνέχεια της ιστορίας: «Ο Ίππαρχος, που είχε ερωτευθεί τον Αρμόδιο, δεν συγκρατούσε την οργή του, αλλά του έδειχνε προσβλητική συμπεριφορά. Προπαντός εμπόδισε την αδελφή του να παρακολουθήσει τα Παναθήναια σαν κανηφόρος παρθένος, ενώ την είχαν εκλέξει. Και μάλιστα με βαριές φράσεις έβρισε τον Αρμόδιο σαν διεφθαρμένο. Το επεισόδιο αυτό ερέθισε τον Αρμόδιο και τον έκανε να αποφασίσει μαζί με τον Αριστογείτονα και με τη σύμπραξη πολλών άλλων το φόνο του Ίππαρχου. Την ημέρα των Παναθηναίων παρακολουθούσαν τον Ίππαρχο στην Ακρόπολη, που περίμενε εκεί να υποδεχτεί την πομπή, επιβλέποντας το ξεκίνημά της. Βλέποντας ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας έναν από τους συνωμότες να μιλάει με οικειότητα με τον Ιππία υποψιάστηκαν, πως καταγγέλλει σʼ αυτόν τα σχέδιά τους και για να κάνουν κάτι πριν τους συλλάβουν, κατέβηκαν από την Ακρόπολη και αρχίζοντας την επίθεση πριν από τους άλλους, σκότωσαν τον Ίππαρχο, που ρύθμιζε την πομπή κοντά στο Λεωκόρειο του Κεραμεικού. Ο Αρμόδιος σφάχτηκε σχεδόν αμέσως από τους δορυφόρους. Ο Αριστογείτονας ξέφυγε, μα τον πιάσανε και τον θανάτωσαν, αφού τον βασάνισαν πολύ».
Έτσι, η παιδεραστία κέρδιζε στην Αθήνα μια καινούρια λάμψη. Λίγο έλειψε να τη θεωρήσουν, πως ήταν συνταιριασμένη με τον έρωτα για την ελευθερία και το μίσος εναντίον των τυράννων, αφού ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας, που θα δοξάζονταν στο εξής σαν ήρωες από τους ποιητές, τους ζωγράφους και τους γλύπτες, είχαν διατελέσει εραστές.
|
Ο πειρασμός του Σωκράτη
Είδαμε πριν τον Αλκιβιάδη να κάνει σκηνή ζηλοτυπίας στον Σωκράτη. Ο ίδιος όμως, διηγείται αμέσως μετά σε μια ακόμα τολμηρή σελίδα του «Συμποσίου» του Πλάτωνα (217a–219c) αυτό, που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «ο πειρασμός τού Σωκράτη», όπου οι συνήθεις ρόλοι αντιστρέφονται: Εδώ ο νέος άνδρας ‒που ήδη είχε ένα σωρό ομοφυλόφιλες περιπέτειες‒ είναι αυτός, που πολιορκεί ερωτικά τον ώριμο άνδρα:
«Επειδή νόμιζα, ότι (ο Σωκράτης) είχε ενδιαφερθεί για την ομορφιά της νιότης μου, θεώρησα εξαιρετική τύχη και θαυμάσια ευτυχία το ότι μπορούσα να δώσω την εύνοιά μου στον Σωκράτη, κι έτσι να ακούσω όλα όσα γνώριζε. Είχα άλλωστε πολύ μεγάλη ιδέα για την ομορφιά μου. Τα σκέφτηκα λοιπόν αυτά και ενώ προηγουμένως δεν συνήθιζα να βρίσκομαι χωρίς συνοδό μόνος μαζί του, άρχισα τότε να διώχνω τον συνοδό και να μένω μόνος μαζί του...
»Βρισκόμαστε λοιπόν, άντρες, ολομόναχοι και νόμιζα, ότι αμέσως θα μου μιλούσε, όπως θα μιλούσε ένας εραστής στον ερωμένο του, όταν βρίσκονται απομονωμένοι, και χαιρόμουνα. Απʼ αυτά όμως, δεν γινόταν τίποτα απολύτως, αλλά, όπως συνήθιζε, αφού μου μιλούσε και περνούσε τη μέρα του μαζί μου, σηκωνόταν κι έφευγε. Μετά από αυτά τον προσκαλούσα να γυμνάζεται μαζί μου και γυμναζόμουνα μαζί του, νομίζοντας, ότι έτσι θα κατάφερνα κάτι. Γυμναζόταν λοιπόν μαζί μου και παλεύαμε πολλές, φορές χωρίς να είναι κανείς παρών. Και τι να σας τα λέω: ούτε έτσι κατόρθωσα τίποτα».
Τρία ζευγάρια ανδρών με πέη σε στύση ερωτοτροπούν με νεαρούς (αριστερά),
ενώ ένας άλλος άνδρας επίσης σε διέγερση (δεξιά) πλησιάζει έναν άλλον νεαρό,
ο οποίος φαίνεται να τον απορρίπτει απομακρυνόμενος.
(Αττικό μελανόμορφο αγγείο, 6ος αι. π.Χ., Χαϊδελβέργη).
Η αντίληψη της εποχής ήταν, πως οι νέοι έπρεπε να γυμνάζονται στο ύπαιθρο
και οι γυναίκες ν' αποφεύγουν τον ήλιο (οι γυναίκες στις Εκκλησιάζουσες
του Αριστοφάνη, που ήθελαν να μεταμφιεσθούν σε άντρες και να ξεγελάσουν
τη βουλή, έπρεπε να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να μαυρίσουν, 62-4), επέφερε
την καθιέρωση της συνήθειας να απεικονίζονται στα αρχαϊκά μελανόμορφα
αγγεία οι άντρες και οι νέοι μαύροι, ενώ οι γυναίκες λευκές.
Στο παραπάνω αγγείο, ο καλλιτέχνης ζωγράφισε άλλους άνδρες μαύρους
κι άλλους λευκούς. Πιθανότατα με το μαύρο να ήθελε να απεικονίσει
τους ενεργητικούς και με το λευκό τους παθητικούς.
ενώ ένας άλλος άνδρας επίσης σε διέγερση (δεξιά) πλησιάζει έναν άλλον νεαρό,
ο οποίος φαίνεται να τον απορρίπτει απομακρυνόμενος.
(Αττικό μελανόμορφο αγγείο, 6ος αι. π.Χ., Χαϊδελβέργη).
Η αντίληψη της εποχής ήταν, πως οι νέοι έπρεπε να γυμνάζονται στο ύπαιθρο
και οι γυναίκες ν' αποφεύγουν τον ήλιο (οι γυναίκες στις Εκκλησιάζουσες
του Αριστοφάνη, που ήθελαν να μεταμφιεσθούν σε άντρες και να ξεγελάσουν
τη βουλή, έπρεπε να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να μαυρίσουν, 62-4), επέφερε
την καθιέρωση της συνήθειας να απεικονίζονται στα αρχαϊκά μελανόμορφα
αγγεία οι άντρες και οι νέοι μαύροι, ενώ οι γυναίκες λευκές.
Στο παραπάνω αγγείο, ο καλλιτέχνης ζωγράφισε άλλους άνδρες μαύρους
κι άλλους λευκούς. Πιθανότατα με το μαύρο να ήθελε να απεικονίσει
τους ενεργητικούς και με το λευκό τους παθητικούς.
Ο Αλκιβιάδης λοιπόν, τα βολεύει έτσι, ώστε να μείνει χρόνο με τον Σωκράτη, αλλά ο Σωκράτης δεν επωφελείται καθόλου από αυτή την ευκαιρία. Τότε, τον προκαλεί να παλέψει μαζί του (βλέπουμε εδώ να ξαναεμφανίζεται πάλι η σημασία της γυμναστικής και της παλαίστρας στην παιδεραστία, βλ. Greek love). Ο Σωκράτης δέχεται, αλλά δεν εγκαταλείπει την επιφυλακτική του στάση. Τότε, ο νέος άνδρας χρησιμοποιεί τα μεγάλα μέσα:
«Επειδή όμως τίποτα απʼ αυτά δεν είχε αποτέλεσμα, αποφάσισα, ότι έπρεπε να επιτεθώ με τη βία σε αυτόν τον άντρα και να μην παραιτηθώ, αφού ήδη είχα κάνει την αρχή, αλλά να μάθω τι πράγματι συμβαίνει. Τον προσκαλώ λοιπόν, για να δειπνήσουμε μαζί, ακριβώς όπως θα έκανε ένας εραστής, που θέλει να καταφέρει τον αγαπημένο του. Και ούτε σʼ αυτό ανταποκρίθηκε αμέσως. Όμως, με τον καιρό πείστηκε.
»Όταν ήρθε λοιπόν την πρώτη φορά, αφού δείπνησε, ήθελε να φύγει. Και τότε ντράπηκα και τον άφησα. Μια άλλη φορά πάλι, που προσπάθησα να τον παγιδέψω, αφού δειπνήσαμε, του μιλούσα μέχρι αργά τη νύχτα και όταν θέλησε να φύγει, προφασιζόμενος, ότι είναι αργά, τον ανάγκασα να μείνει. Ήταν ξαπλωμένος λοιπόν στο διπλανό μου κρεβάτι, όπου είχε δειπνήσει, και κανείς άλλος δεν κοιμόταν στο σπίτι εκτός από εμάς τους δυο».
Ύστερα από μια μεγάλη συζήτηση μέσα στα σκοτάδια, ο Αλκιβιάδης σκέφτεται επιτέλους να επιτύχει τον σκοπό του:
«Όταν λοιπόν, άντρες, και το λυχνάρι είχε σβήσει πια και οι δούλοι βρίσκονταν έξω, αποφάσισα να αφήσω τις περιστροφές προς αυτόν, και να του μιλήσω ελεύθερα και να του πω τι σκεφτόμουν. Και του είπα κουνώντας τον.
- Σωκράτη, κοιμάσαι;
- Όχι βέβαια, είπε αυτός.
- Ξέρεις λοιπόν, τι σκέφτηκα;
- Τι πράγμα;
- Εσύ μόνο, μου φαίνεσαι, είπα εγώ, άξιος να γίνεις εραστής μου και νομίζω, ότι διστάζεις να μου κάνεις λόγο γιʼ αυτό. Εγώ πάντως, έτσι σκέφτομαι: πιστεύω, πως είναι πάρα πολύ ανόητο να μην σου κάνω κι αυτό το θέλημά σου και ο,τιδήποτε άλλο χρειάζεσαι είτε από την περιουσία μου είτε από τους φίλους μου...
»...Εγώ λοιπόν, αφού τα άκουσα αυτά (την επιφυλακτική απάντηση του Σωκράτη), με τα λόγια που είπα, σα να είχα εξαπολύσει βέλη, νόμιζα, ότι τον είχα πληγώσει. Σηκώθηκα τότε, και χωρίς να τον αφήσω να πει τίποτα άλλο, τον σκέπασα με το ιμάτιό μου (ήταν χειμώνας), ξάπλωσα κάτω από το παλιό πανωφόρι αυτουνού εδώ, και αγκαλιάζοντας με τα χέρια μου αυτό το θεϊκό και θαυμάσιο πλάσμα (τον Σωκράτη) έμεινα ξαπλωμένος έτσι όλη τη νύχτα.
| »Και δεν μπορείς να πεις, Σωκράτη, ότι λέω ψέματα και σʼ αυτό. Αφού λοιπόν, τα έκανα όλα αυτά εγώ, αυτός έμεινε τόσο απαθής και περιφρόνησε και περι- γέλασε την ομορφιά μου. Και γιʼ αυτήν είχα μεγάλη ιδέα, άντρες δικαστές, για- τί είστε δικαστές της υπερηφάνειας του Σωκράτη. Μάθετε λοιπόν, μα τους θεούς, μα τις θεές, ότι κοιμήθηκα και ξύπνησα στο πλευρό του Σωκράτη χωρίς να συμ- βεί τίποτα περισσότερο απʼ ό,τι αν είχα κοιμηθεί με τον πατέρα μου ή με τον με- γαλύτερο αδερφό μου». Ο έρωτας του Ιέρωνα για τον Δαίλοχο Σε ένα απόσπασμα από τον «Ιέρωνα» του Ξενοφώντα (1, 31-33) ο ποιητής Σιμωνί- δης παρουσιάζεται να συζητά με τον τύ- ραννο Ιέρωνα: «Τι εννοείς Ιέρωνα; Θες να μου πεις, ότι ο παιδικός έρωτας δεν κυριεύει τους τυράννους (ενν. όπως γίνε- ται με τους άλλους ανθρώπους); Τότε πώς συμβαίνει να είσαι ερωτευμένος με τον Δαἰλοχο;... Ο Ιέρωνας είπε: Το πάθος μου (εράν) για τον Δαίλοχο είναι πάθος για εκείνο, που η ανθρώπινη φύση, ίσως, μας αναγκάζει να θέλουμε από τους ωραί- ους, έχω όμως μια πολύ ισχυρή επιθυμία να αποκτήσω το αντικείμενο του πάθους μου με την αγάπη και τη συγκατάθεσή του». |
| Θαυματουργή ίαση χάρη στην παιδεραστία Τη βίωσε κάποιος, που κοιμήθηκε στο ιερό του Ασκληπιού στην Επί- δαυρο: «Ένας άνδρας (ενν. είχε) μια πέτρα στο πέος του. Είδε όνει- ρο. Νόμισε, ότι ήρθε σε σεξουαλική επαφή μʼ ένα όμορφο αγόρι. »Εκσπερματώνοντας (εξονειρώσσων) απέβαλε την πέτρα, την πήρε και βγήκε έξω κρατώντας τη στα χέρια του». (IGiv 1.121.104). Στον Θεόκριτο (ποιητής, 3ος αι. π.Χ.), ένα κορίτσι εγκαταλειμμένο από το νεαρό εραστή της κάνει μάγια, για να τον φέρει πίσω φωνάζοντας προς την Άρτεμη τα λόγια: «Είτε γυναίκα πλαγιάζει δίπλα του είτε άνδρας, ας τους ξεχάσει τόσο όσο, λένε, ξέχασε ο Θησέας... την Αριά- δνη». (2, 44 κ.ε.). Λέει «άνδρας» όχι «νέος» ή «αγόρι» και πρέπει μάλλον να εννοήσουμε, ότι ο νε- αρός είχε ίσως περάσει από έναν ενεργη- τικό ρόλο σε σχέση μʼ αυτήν σε άλλον ενεργητικό ρόλο με γυναίκα ή σε παθη- τικό ρόλο με άντρα. |
|
Ο ακριβός πόρνος Τίμαρχος
Η ανδρική ομοφυλόφιλη επιθυμία στην κοινωνία της αρχαίας Αθήνας θεωρείται απόλυτα φυσιολογική κι έχει την δυνατότητα να παρουσιαστεί σε όλα τα επίπεδα της αθηναϊκής ζωής. Γιʼ αυτή την ερωτική επιθυμία έχει την δυνατότητα να μιλήσει ακόμη και ένα πολιτικό πρόσωπο, όταν παρουσιαστεί στο δικαστήριο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικού είναι ο Αισχίνης, ο οποίος είναι κατήγορος σε δίκη ερωτικού περιεχομένου: «Πρόκειται να επιτεθεί κατʼ ευθείαν εναντίον μου και να μου θέσει την ερώτησιν αν εγώ, που γίνομαι ενοχλητικός στα γυμναστήρια και υπήρξα εραστής πολλών νέων […] Εγώ όμως, δεν κατηγορώ τον ειλικρινή έρωτα […] ούτε αρνούμαι, πως εγώ ο ίδιος και στο παρελθόν και τώρα ακόμη αγαπώ τα παιδιά». («Κατά Τιμάρχου», 135).
Τον Τίμαρχο, σύμφωνα με τον Αισχίνη, συντηρούσε ως ακριβό πόρνο ο Μισγόλας. Τα χρήματά του πήγαιναν σε πολυτελή γεύματα, τυχερά παιχνίδια, εταίρες και αυλητρίδες. («Κατά Τιμάρχου», 42, 75).
| Ο έρωτας Σόλωνα‒Πεισίστρατου «Φιλία θερμή ανεπτύχθη μεταξύ των δυο αυτών ανδρών (του Σόλωνα και του Πεισίστρατου) ένε- κα της συγγενείας των, αυτή δε η φιλία έγινε εγ- καρδιώτερη και λόγω της ευφυίας και της ωραιότη- τας του Πεισιστράτου, διότι, καθώς λέγουν με- ρικοί, ο Σόλωνας διετέθη- κε ερωτικώς προς αυτόν». («Ερωτικώς τον Πεισί- στρατον ασπαζομένου του Σόλωνος», Πλούταρχου: «Σόλων», 1). Ο Παυσανίας προδίδει τον ερωμένο του Ο Παυσανίας διαπραγμα- τευόταν αλληλογραφώντας με τον πέρση Αρταβάζο. |
|
Όταν όμως, έστειλε μια επιστολή με κάποιον Αργίλιο, έμπιστο ερωμένο του, ο οποίος είχε παρατηρήσει, ότι κανείς από τους κομιστές δεν επέστρεφε, υποψιάστηκε και άνοιξε την επιστολή, τη διάβασε και αντιλήφθηκε, ότι ο εραστής του παράγγελνε και το δικό του θάνατο, για να γλιτώσει τον κατήγγειλε στους εφόρους παραδίδοντας και την ένοχη επιστολή. (Θουκυδίδη: «Ιστοριών Αʼ», 132).
|
Ο έρωτας του Λύσανδρου
αναγορεύει βασιλιά στη Σπάρτη
Ο βραχύς στο ανάστημα βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος είχε εραστή τον στρατηγό Λύσανδρο από μικρό παιδί στην αγέλη. (Πλούταρχου: «Αγησίλαος», 2). Ο Λύσανδρος ήταν εκείνος μάλιστα, που με διάφορες μηχανορραφίες βοήθησε τον Αγησίλαο να αναγορευτεί βασιλιάς.
Ο «Βάταλος» Δημοσθένης
Ο διαβόητος αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης, στον οποίο άρεσε να φοράει γυναικεία ρούχα, είχε το παρατσούκλι «Βάταλος», που ερμηνεύτηκε από ελληνιστικούς σχολιαστές «κώλος» σʼ ένα απόσπασμα του Εύπολη (απ. 82). Ο Αισχίνης το αποδίδει στην «ανανδρία και κιναιδία» του Δημοσθένη, όταν ήταν μικρός («Κατά Τιμάρχου», παρ. 131).
| «Αν κανείς σου έβγαζε αυτά τα μικρά κομψά πανωφόρια και τους μαλακούς, κοντούς χιτώνες και τα περιέφερε ανάμεσα στους δικαστές για να τ' αγ- γίξουν με τα χέρια τους, δύσκολα θα μπορούσαν να διακρίνουν, νομίζω, αν είναι αντρικά ή γυναικεία ρούχα αυτά που έπιασαν, χωρίς από πριν να τους το έχουν πει». Η «ανανδρία» και τα γυναικεία ρούχα συνδέονται αναμφίβολα με την παθη- τική ομοφυλοφιλία και έμμεσα με τη γυναικεία σωματική διάπλαση. Ο Αισχίνης υπαινίσσεται, ότι ο ενεργη- τικός ομοφυλοφιλικός ρόλος συνδυα- ζόταν στον Δημοσθένη με θηλυπρεπείς προτιμήσεις στην αμφίεση και ποικίλες μορφές «ανανδρίας». Στον «Ερωτικό» του ο Δημοσθένης επαινεί τα κάλλη του Επικράτη, ενός όμορφου νέου, στον οποίο δίνει και συμβουλές, όπως να μην πηγαίνει με παλιόγερους, αλλά μόνο με νεαρούς. (Έκδ. «Δρόμων», Αθήνα, 2008, παρ. 57). |
|
Ο παντοτινός έρωτας Παυσανία‒Αγάθωνα
Στην πρώτη σκηνή από τις «Θεσμοφοριάζουσες», όταν ο γέρος δήλωσε, ότι δεν ξέρει ποιος είναι ο Αγάθωνας, ο Ευριπίδης λέει (στ. 35): «Λοιπόν, τον έχεις πηδήξει, αλλά ίσως δεν τον γνωρίζεις», υπονοώντας, ότι ο θηλυπρεπής Αγάθωνας είχε διατελέσει πόρνος στα σκοτεινά.
| Όταν ο Αγάθωνας αρνήθηκε να βοηθήσει τον Ευριπίδη, ο οργισμέ- νος γέρος φωνάζει: «Κι εσύ, εσύ κατάπυγον. Είσαι ευρύπρωκτος, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στα πάθη» (στ. 200 κ.ε.). Αμέσως παρακάτω, όταν ο Αγάθωνας εξη- γεί, ότι δεν μπορεί να πάει μεταμ- φιεσμένος (όπως θέλει ο Ευριπί- δης) στη συγκέντρωση των γυναι- κών, γιατί θα υποψιαστούν, ότι προσπαθεί να κάνει έρωτα μαζί τους στα κρυφά, ο γέρος τον χλευάζει: «Τι “να κάνεις έρωτα στα κρυφά”; Μάλλον, ότι προσπα- θείς να πηδηχτείς!» (στ. 206). Ο Παυσανίας παρουσιάζεται από τον Πλάτωνα («Πρωταγόρας», 315d-e) ως εραστής του Αγάθωνα, όταν ο τελευταίος ήταν περίπου |
Έχει επομένως ισχυρούς προσωπικούς λόγους να θεωρεί τους εραστές, που μετατρέπουν τον έρωτά τους σε μόνιμη σχέση, ανώτερους από τους εραστές, που το ενδιαφέρον τους για τον ερώμενο είναι περισσότερο παροδικό, και να θεωρεί τη μονιμότητα δικαίωση της αρχικής ομοφυλοφιλικής σχέσης.
| Πλούταρχος: Μέγας θεωρητικός του ομοφυλοφιλικού έρωτα Ο Πλούταρχος εγκωμιάζει όλους τους αρχαίους ομοφυλόφιλους, κατηγορεί τον Όμηρο για ανέ- ραστο, επειδή δεν παρουσιάζει τους ήρωές του σαν ομοφυλοφιλικά ζευγάρια, ενώ επαινεί τον ιερό λόχο των θηβαίων, που ήταν συγκροτημένος σε ομοφυλοφιλικά ζευγάρια. Υποστηρίζει, ότι έτσι οι άνθρωποι πολεμούν γενναιότερα κι έτσι πρέπει να οργανώνονται όλα τα στρατεύματα. Στην πραγματεία του «Ερωτικός» υποστηρίζει, ότι ο κατά φύση έρωτας δεν είναι τίποτε κι ότι εκείνο, που είναι το σπουδαίο, το ευγενές και το υψηλό, είναι ο ομοφυλοφιλικός έρωτας. Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά του αποσπά- σματα: |
|
«Θα ξέρεις φαντάζομαι την περίφημη φράση ενός παντρεμένου σε ένα τραγικό ποιητή, που λέει στη γυναίκα του: ″Με μισείς; Δεν με νοιάζει καθόλου, γιατί θα επωφεληθώ τελικά από την ατίμωσή μου!“. Αυτός ο άντρας λοιπόν, που υπομένει γυναίκα μοχθηρή και άστοργη, όχι για χάρη του κέρδους, αλλά επειδή την ποθεί και θέλει τη συνεύρεση μαζί της, δεν είναι περισσότερο ερωτευμένος από τον σύζυγο της τραγωδίας. Ίδιος ήταν κι ο ρήτορας Στρατοκλής, που τον έκανε ρεζίλι ο κωμικός Φιλιππίδης με τη φράση: ″Σου γυρνάει εκείνη το κεφάλι κι ίσα που προλαβαίνεις να χαϊδέψεις τα μαλλιά της.
»Ε, αν κι αυτό το πάθος πρέπει να το ονομάσουμε Έρωτα, τουλάχιστον ας το πούμε θηλυκό και νόθο έρωτα, όπως τον κάνουν στον γυναικωνίτη στους Κυνόσαργες...
»Ο μοναδικός γνήσιος έρωτας είναι ο έρωτας μεταξύ των αγοριών, αφού, όπως είπε ο Ανακρέων, ″δεν κρύβει μέσα του τη φλόγα του πόθου, όπως ο έρωτας για την κοπέλα, ούτε και παστώνεται στʼ αρώματα και στα μυρωδικά για την ώρα της συνεύρεσης“, αλλά είναι λιτός στην εμφάνιση και χωρίς νάζια και καμώματα. Θα τον δεις στις φιλοσοφικές σχολές ή στα γυμναστήρια και στις παλαίστρες να αναζητεί νεαρούς...
»Αλλά ο άλλος έρωτας, ο ηδυπαθής, που κατοικεί μεσʼ στους υγρούς κόλπους των γυναικών και στα κρεβάτια τους, που πάντα επιδιώκει την τρυφηλότητα και τις ηδονές, που δεν ταιριάζουν σʼ έναν άντρα, γιατί δεν διαθέτουν το στοιχείο της φιλίας και τον ενθουσιασμό, αυτός ο έρωτας πρέπει να απορρίπτεται, όπως τον απέρριψε κι ο Σόλων. Εκείνος απαγόρευσε στους δούλους να κάνουν έρωτα με αγόρια, τους απαγόρευσε ακόμα να αλείφουν το σώμα τους με έλαια, αλλά δεν τους απαγόρευσε τη συνουσία με γυναίκες...
»Δεν είναι ωραίο, ούτε σωστό να έχει κανείς ερωτικές σχέσεις με νεαρούς δούλους, αφού ένας τέτοιος έρωτας δεν διαφέρει καθόλου από τη συνουσία με γυναίκα.
|
»...Μα τον Δία, χαίρομαι πολύ, που ανέφερες τον Σόλωνα σαν παράδειγμα ερωτευμένου ανδρός.
Αγαπά τʼ αγόρια στο άνθος της νιότης τους,
με τους ωραίους μηρούς και το γλυκό το στόμα.
»Εκτός από τον Σόλωνα, κι ο Αισχύλος έγραψε:
Μονάχα περιφρόνια είχες για τους ωραίους μηρούς σου,
αυτό ήταν το τίμημα των τόσων φιλιών μου, αχάριστε;
|
»...Αν, λοιπόν, Πρωτογένη, αποσκοπούμε στην ανεύρεση της αλήθειας, το πάθος που νιώθει κανείς για τα αγόρια ή για τις γυναίκες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, είναι έρωτας... Επειδή έβγαζαν τα ρούχα τους κι απογυμνώνονταν οι νέοι, αυτός τρύπωνε στα γυμναστήρια. Στην αρχή τους χάιδευε και τους αγκάλιαζε κι ύστερα σιγά σιγά έβγαζε φτερά στην παλαίστρα, γινόταν ασυγκράτητος, λοιδορούσε και προπηλάκιζε τον γαμήλιο έρωτα, ο οποίος είναι ο συνεργός της αθανασίας του ανθρώπινου γένους κι όταν αυτό πάει να σβήσει, αυτός (ο γαμήλιος έρωτας) το ″αναζωπυρώνει” ξανά δια μέσου των γεννήσεων.
»...Χρειάζεται κάποιο πρόσχημα για να πλησιάσει τους ωραίους νέους και γιʼ αυτό και προφασίζεται φιλία και αρετή (πρόφασις ουν φιλία και αρετή). Σκεπάζεται με τη σκόνη της παλαίστρας, κάνει ψυχρό λουτρό, ανασηκώνει τα φρύδια και παριστάνει τον φιλόσοφο και τον νομοταγή. Όμως, όταν πέφτει η νύχτα κι όλα ησυχάζουν, γλυκές είναι οι οπώρες, όταν λείπει ο φύλακας». (Πλούταρχος, «Ερωτικός», έκδ. «Ενάλιος», Αθήνα, σελ. 26-37).
| Στη συνέχεια, ο Πλούταρχος παρα- θέτει αρκετά παραδείγματα, όπου η σχέση εραστή και ερώμενου στον πόλεμο θα υπαγορεύσει ηρωική στάση μέσα στη φωτιά της μάχης, για να μην αισθανθεί ντροπή, χαρα- κτηρισθεί δειλός και «πέσει στα μά- τια» του εραστή του ο μαχόμενος. Έτσι, τα παιδιά της Νιόβης (από τη μυθολογία) την ώρα, που πεθαίνουν στη μάχη, εύχονται να είχαν τη βοή- θεια των εραστών τους, ο θεσσαλός Κλεόμαχος στον πόλεμο εμπνέεται για την ορμητική επέλαση εναντίον των εχθρών από την παρουσία του ερώμενου και σκοτώνεται στη μάχη κ.λπ.: «Ένας άνδρας πλημμυρισμένος από έρωτα έχει την ανάγκη του Άρη πο- λεμώντας ενάντια στους εχθρούς, αλλά έχει μαζί του μόνιμα δικό του θεό, ″έτοιμος να διαβεί φωτιά και |
»Παρακαλούσαν λοιπόν οι σύμμαχοι τον Κλεόμαχο, άνδρα πραγματικά γενναιόψυχο, να ριχθεί πρώτος εναντίον των ιππέων. Αυτός ρώτησε τον αγαπημένο του, που ήταν μαζί του,αν θέλει να παρακολουθήσει τη μάχη. Όταν ο νεαρός είπε το ναι και τον ασπάστηκε και του φόρεσε το κράνος, οπλισμένος με περηφάνια ο Κλεόμαχος και παίρνοντας μαζί του τους πιο γενναίους ιππείς των θεσσαλών, εξόρμησε λαμπρός και επιτέθηκε με ορμή εναντίον των εχθρών, ώστε να διαλύσει και να τρέψει σε φυγή το ιππικό τους. Ύστερα από τη νίκη στο ιππικό, επειδή τράπηκε σε φυγή και το πεζικό, οι χαλκιδείς κατήγαγαν περιφανή νίκη.
»Έτυχε όμως, να σκοτωθεί ο Κλεόμαχος. Οι χαλκιδείς δείχνουν τον τάφο του στην αγορά, πάνω στον οποίο υπάρχει η μεγάλη επιτύμβια στήλη. Και την παιδεραστία, που πριν τη θεωρούσαν ψεγάδι, τότε την παραδέχτηκαν και την εκτίμησαν περισσότερο απʼ όλους τους άλλους.
»Ο Αριστοτέλης διασώζει, ότι ο Κλεόμαχος πέθανε διαφορετικά μετά τη νίκη του εναντίον των ερετριέων. Αυτός, που λατρεύτηκε από τον ερωμένο του ήταν από τους χαλκιδείς της Θράκης, που είχε σταλεί με άλλους βοηθός στους χαλκιδείς της (μητρόπολης) Εύβοιας. Γιʼ αυτό τραγουδιέται στη Χαλκίδα:
Παιδιά χαριτωμένα, γόνοι λαμπρών γονέων,
μην αρνείσθε τα κάλλη σας στη συντροφιά γενναίων,
γιατί μαζί με την ανδρεία κι ο έρωτας, που λύνει πόδια
φωλιάζει και ανθοφορεί στις πόλεις της Χαλκίδας.
»Άντωνα έλεγαν τον εραστή και τον ερωμένο του Φίλιστο. όπως έγραψε και ο ποιητής Διονύσιος στα "Αίτιά" του.
»Σε σας πάλι, Πεμπτίδη, τους θηβαίους δε δώριζε πανοπλία ο εραστής στον ερώμενο, όταν πολιτογραφούνταν στους καταλόγους των ανδρών; Ένας ερωτικός άνδρας έκανε αλλαγές στο στρατό, ο Παμμένης, κατηγορώντας τον Όμηρο ως ανέραστο, γιατί έβαζε λόχους τους αχαιούς, σύμφωνα με τις φυλές τους και τα γένη και δεν τοποθετούσε τον ερώμενο δίπλα στον εραστή... γιατί ο μόνος αήττητος από τους στρατηγούς ήταν ο έρωτας.
»Γιατί, ακόμα και ομόφυλους και φίλους και, μα το Δία, και γονείς και παιδιά τα απαρνούνται κάποτε κάποιοι, όμως σε ενθουσιώδη εραστή και ερώμενο κανείς αντίθετος δε μπήκε ποτέ ως τώρα ανάμεσά τους, ούτε τους διεμβόλισε. Μερικές φορές, χωρίς μάλιστα να είναι ανάγκη, το φέρνει η ώρα να δείξουν το ριψοκίνδυνο του χαρακτήρα τους και το ότι δε λογαριάζουν την ίδια τους τη ζωή. Παράδειγμα ο Θήρωνας ο θεσσαλός, που έβαλε το αριστερό του χέρι στον τοίχο και αφού έσυρε το μαχαίρι του, έκοψε τον αντίχειρά του, προκαλώντας τον αντεραστή του (να κάνει το ίδιο) και κάποιος άλλος, που έπεσε στη μάχη μπρούμυτα, την ώρα, που ο εχθρός ήταν να τον αποτελειώσει, τον παρακάλεσε να περιμένει λίγο, για να μην τον δει ο αγαπημένος του να έχει χτυπηθεί πισώπλατα (σημ. σημάδι δειλίας).
»Δεν είναι λοιπόν, μόνο τα πιο μαχητικά από τα έθνη πάρα πολύ ερωτικά, οι βοιωτοί, οι λακεδαιμόνιοι και οι κρήτες (σημ. αυτοί οι λαοί ήταν μαχητικότατοι με περισσότερη κλίση στην παιδεραστία), αλλά και από τους παλιότερους ο Μελέαγρος, ο Αχιλλέας, ο Αριστομένης, ο Κίμωνας, ο Επαμεινώνδας, γιατί αυτός είχε ερώμενους τον Ασώπιχο και τον Καφισόδωρο, που σκοτώθηκε μαζί του στη Μαντίνεια και θάφτηκε πλάι του...
| »Ακόμη, τους άλλους έρωτες του Ηρα- κλή θα ήταν πολύ δύσκολο να τους αναφέρει κανείς, λόγω του μεγάλου πλήθους. Μάλιστα, επειδή πιστεύουν, ότι ο Ιόλαος ήταν ο αγαπημένος του, μέχρι και τώρα οι εραστές τον σέ- βονται και τον τιμούν ζητώντας και παίρνοντας πάνω στον τάφο του από τους ερώμενους ένορκες διαβεβαιώ- σεις και εγγυήσεις αφοσίωσής τους προς αυτούς. Αναφέρεται ακόμη, ότι ως γιατρός που ήταν, έσωσε και την απελπισμένη Άλκηστη κάνοντας χάρη στον Άδμητο, που αγαπούσε βέβαια τη γυναίκα του, αλλά ήταν ταυτόχρονα και ο ερώμενος του Ηρακλή. Και για τον Απόλλωνα λέει η παράδοση, ότι επειδή αγαπούσε “τον Άδμητο συντρό- φευε τις πιο πολλές του μέρες”... »Καλά τα λένε και με κάποια θεϊκή παρέμβαση κάποιοι αγγίζουν την αλή- θεια υποστηρίζοντας, ότι για τους ερω- τευμένους υπάρχει ακόμα και έξοδος από τον Άδη στο φως, μόνο που δεν ξέρουν από πού και πώς, γιατί έχασαν το δρόμο, που πρώτος από τους αν- θρώπους μέσω της φιλοσοφίας ανακά- λυψε ο Πλάτωνας... »Ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο συνετό, ακόμη κι αν στο παρελθόν ήταν αδιά- φορος και ανδρείο κάνει τον δειλό, όπως προείπαμε, με τον ίδιο τρόπο, που αυτοί, που επεξεργάζονται τα ξύλα στη φωτιά (οι καρβουνιάρηδες), από μαλακά τα κάνουν πολύ σκληρά. Ακόμη, κάθε |
|
Παράδειγμα της ψυχικής διάθεσης του εραστή να δίνει και να θεωρεί κάθε δικό του ό,τι ανήκει και στον ερώμενο είναι η αντιμετώπιση του Αλκιβιάδη από τον εραστή του Άνυτο, το διώκτη του Σωκράτη. Εισέβαλε σε ένα συμπόσιο, που παρέθετε ο Άνυτος σε φιλοξενούμενούς του και αφαίρεσε προς κατάπληξη όλων τα μισά σερβίτσια. Ο Άνυτος το θεώρησε αυτό παραχώρηση εκ μέρους του Αλκιβιάδη, επειδή δεν τα πήρε όλα. |
»Γνωρίζετε ασφαλώς, ότι στον Άνυτο του Ανθεμίωνα, που ήταν εραστής του Αλκιβιάδη, αλλά που φιλοξενούσε στο σπίτι του με λαμπρότητα και τιμές κάποιους φίλους, όρμησε μέσα στο συμπόσιο ο Αλκιβιάδης και, αφού πήρε τα μισά περίπου από τα ποτήρια, έφυγε. Κι όταν οι ξένοι από αγανάκτηση είπαν ”αυτό το μειράκιο σου συμπεριφέρθηκε υβριστικά και αλαζονικά“, ο Άνυτος είπε: ”Ναι, αλλά φιλάνθρωπα! Αυτός ήταν σε θέση να τα πάρει όλα, αλλά άφησε και αρκετά για μένα“». (Πλούταρχου: «Ερωτικός», έκδ. «Ζήτρος», σελ. 133-147).
Βιβλιογραφία:
• K. J. Dover: «Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα», έκδ. «Π. Χιωτέλλη», Αθήνα, 1990.
• Sophie Royer, Catherine Salles, Franҫois Trassard: «Η ζωή στην Ελλάδα την εποχή του Περικλή», έκδ. «Πατάκη», Αθήνα, 2005.
• Carola Reinsberg: «Γάμος, εταίρες και παιδεραστία στην αρχαία Ελλάδα», έκδ. «Παπαδήμα», Αθήνα, 1993.
• Catherine Salles: «Η άλλη όψη της αρχαιότητας. Ο υπόκοσμος», έκδ. «Παπαδήμα», Αθήνα, 2005.
• Violaine Vanoyeke: «Η πορνεία στην Ελλάδα και στη Ρώμη», έκδ. «Παπαδήμα», Αθήνα, 2006.
• Robert Flacelière: «Ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των αρχαίων ελλήνων», έκδ. «Παπαδήμα», Αθήνα, 1993.
• Robert Flacelière: «Ο έρωτας στην αρχαία Ελλάδα», έκδ. «Παπαδήμα», Αθήνα, 2009.
• Κωνσταντίνου Σιαμάκη: «Οι έκφυλοι», Θεσσαλονίκη, 1991.
• Πάνου Ειρήνη: «Έρωτας, γάμος, μοιχεία και διαζύγιο στην Αθήνα και στην Σπάρτη την περίοδο ακμής», πτυχιακή εργασία, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τμήμα Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, Καλαμάτα, 2012.
• Αδώνιδος Γεωργιάδη: «Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα. Ο μύθος καταρρέει», έκδ. «Γεωργιάδης», Αθήνα, 2002.
• «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικό Ηλίου», έκδ. «Ήλιος», Αθήνα.
Διαβάστε ακόμα:
Greek love (Ο ευρύς κοινωνικός θεσμός της παιδεραστίας την κλασική εποχή)
Σημείωση:
Το παραπάνω άρθρο αποτελεί μέρος
του Αφιερώματος της «Ελεύθερης Έρευνας»:
Παιδεραστία και ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα.
Το Αφιέρωμα συνεχίζεται...
45 ΣΧΟΛΙΑ
Ανώνυμος 39143
26 Ιουλ 2016Ηρόδοτος, Κλειώ "και οι Έλληνες έμαθαν στους Πέρσες πως να πηγαίνουν με αγοράκια".
Βγάλτε ψεύτη και τον Ηρόδοτο!
Ανώνυμος 39142
26 Ιουλ 2016Ανώνυμος 35685 Θες να πεις πως όποιος είναι "Έλληνας", δηλαδή βολεμένος λέει το σωστό και όποιος είναι κατεστραμένος ή πληγωμένος ή αηδιασμένος με αυτήν την χώρα και την άθλια κοινωνία της δηλαδή "ανθέλληνας" σύμφωνα με τα λεγόμενα σου, λεει μαλακίες.
Αν είχατε μαγκιά θα καθαρίζατε αυτήν την χώρα απο ότι σας ξινίζει βολεμένα νεο-ρουμ, που είσαστε και η συντριπτική πλέιοψηφία, αλλά είσαστε χέστες μεγάλοι.
Σκύψε το κεφάλι στα μνημόνια και τους πολιτικούς σου και "σηκωσε" το εδω μέσα που μπορείς.
Ο καιρός γαρ εγγύς για την καταστροφή της "τόσο σπουδαίας χώρας σου". Αμήν!
Ανώνυμος 35685
3 Νοε 2015Εγώ έχω να πω μόνο πως ο καιρός για ξεκαθάρισμα είναι κοντά.... Αυτό το ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν με το ζόρι ότι χειρότερο έχει συμβεί δεν το καταλάβαινω. Όποιος είναι ελληνας το ξερει μέσα του...όποιος είναι ανθελληνας κ μισεί την Ελλάδα θα λέει πάντα την μαλάκια του... Ο καιρός γαρ εγγύς....
Ανώνυμος 35347
8 Σεπ 2015ΜΑ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙΤΕ; ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΣΘΕ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ, ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟΥ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ; ΕΦΟΣΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ, ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ, ΤΩΝ ΙΝΔΩΝ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ; ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΕΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΝΑ ΥΠΟΒΛΗΘΕΙΤΕ; ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΚΛΠ; ΓΙΑ ΨΑΞΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΣΑΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ. ΤΕΛΟΣ ΕΦΟΣΟΝ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΣΘΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΌΝΩΝ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ; ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΞΕΥΤΙΛΙΖΕΤΕ; ΔΕΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΛΙΓΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ, ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΝΟΙΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ. ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΗΔΙΑ
Ανώνυμος 30118
13 Νοε 201480% bielidopoulos, 18% lazar, 2% άλλοι...
Ανώνυμος 30107
13 Νοε 2014Ντιγκιντάγκας κι αυτός ο απόγονος, Βielido... (Για τον G. Michael λεω). Το πιάνει το μικρόφωνο!
Ανώνυμος 30102
12 Νοε 2014Γεια σου Bielidopoulos με τα ωραια σου......
Bielidopoulos
12 Νοε 2014~
Πάμε μουσικό διάλλειμα:
http://www.youtube.com/watch?v=izGwDsrQ1eQ
Ανώνυμος 30100
11 Νοε 2014Στην pdf εκδοση που εχω (του 1925) ειναι στην σελιδα 1841 και στην συμπληρωματικη της εκδοση (του 1996) ειναι στην σελ. 299, πως ειναι δυνατον να την εχεις στην σελ. 125;
Ανώνυμος 30099
11 Νοε 2014http://www.tlg.uci.edu/lsj/#eid=109123&context=lsj&action=from-search
3. in Law, a term covering all the more serious injuries done to the person, Isoc.20.2, Aeschin. 1.15, D.37.33, 45.4; see esp. D.21 (against Meidias); ὁ τῆς ὕβρεως νόμος ib.35 (the text is given ib.47); δίκη ὕβρεως ἢ πληγῶν PHal.1.115 (iii B.C.), cf. PHib.1.32.8 (iii B.C.), etc.
Ανώνυμος 30098
11 Νοε 2014http://www.tlg.uci.edu/lsj/#eid=109123&context=lsj&action=from-search
2. an outrage on the person, esp. violation, rape, Pi.P.2.28, Lys. 1.2, etc.; παίδων ὕβρεις καὶ γυναικῶν αἰσχύνας Isoc.4.114, cf. Plb.6.8.5; τὴν ὕ. τὴν εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα Aeschin.1.116; τὴν τοῦ σώματος ὕβριν πεπρακώς ib.188; so τὸ σῶμα ἐφʼ ὕβρει πεπρακώς ib.29; γυναῖκας ἤγαγε δεῦρʼ ἐφʼ ὕβρει D.19.309; γυναικῶν ὕβρεις ἢ εἰς αὑτοὺς ἢ εἰς υἱεῖς Arist.Rh.1373a35.
Ανώνυμος 30097
11 Νοε 2014Eνοχλώ, βλάπτω, προσβάλλω, σελ. 125, Liddell&Scott.
Είσαι και άσχετος, κάνεις και μάθημα.
Δεν σου ξαναμιλάω, όλο τα ίδια και τα ίδια λες, δεν θες να ξυπνήσεις από τον αρχαιοελληνικό σου παραδεισένιο ύπνο.
Ανώνυμος 30096
11 Νοε 2014@ 30093
Αν δεν γνωριζεις τις εννοιες της λεξης «ὕβρις» (που αναφερεται και στην §16) ανοιξε το λεξικο των Liddell-Scott. Οι νομοι των παραγραφων 12, 15 και 16 δεν μιλανε για πορνεια. Νομιζεις οτι τα αγορακια της εφηβικης ηλικιας ειχαν δικαιωμα ελευθερης επιλογης στις σεξουαλικες τους προτιμησεις, πηγαιναν με μεγαλυτερους τους για το σεξ; Μονο; Διαβασε τι αναφερει ο Ξενοφων για τους Λακεδαιμονιους:
Κεφ. 2:[12] λεκτέον δέ μοι δοκεῖ εἶναι καὶ περὶ τῶν παιδικῶν ἐρώτων: ἔστι γάρ τι καὶ τοῦτο πρὸς παιδείαν. οἱ μὲν τοίνυν ἄλλοι Ἕλληνες ἢ ὥσπερ Βοιωτοὶ ἀνὴρ καὶ παῖς συζυγέντες ὁμιλοῦσιν, ἢ ὥσπερ Ἠλεῖοι διὰ χαρίτων τῇ ὥρᾳ χρῶνται: εἰσὶ δὲ καὶ οἳ παντάπασι τοῦ διαλέγεσθαι τοὺς ἐραστὰς εἴργουσιν ἀπὸ τῶν παίδων. [13] ὁ δὲ Λυκοῦργος ἐναντία καὶ τούτοις πᾶσι γνούς, εἰ μέν τις αὐτὸς ὢν οἷον δεῖ ἀγασθεὶς ψυχὴν παιδὸς πειρῷτο ἄμεμπτον φίλον ἀποτελέσασθαι καὶ συνεῖναι, ἐπῄνει καὶ καλλίστην παιδείαν ταύτην ἐνόμιζεν: εἰ δέ τις παιδὸς σώματος ὀρεγόμενος φανείη, αἴσχιστον τοῦτο θεὶς ἐποίησεν ἐν Λακεδαίμονι μηδὲν ἧττον ἐραστὰς παιδικῶν ἀπέχεσθαι ἢ γονεῖς παίδων ἢ καὶ ἀδελφοὶ ἀδελφῶν εἰς ἀφροδίσια ἀπέχονται. [14] τὸ μέντοι ταῦτα ἀπιστεῖσθαι ὑπό τινων οὐ θαυμάζω: ἐν πολλαῖς γὰρ τῶν πόλεων οἱ νόμοι οὐκ ἐναντιοῦνται ταῖς πρὸς τοὺς παῖδας ἐπιθυμίαις.
ἡ μὲν δὴ παιδεία εἴρηται ἥ τε Λακωνικὴ καὶ ἡ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων: ἐξ ὁποτέρας δ' αὐτῶν καὶ εὐπειθέστεροι καὶ αἰδημονέστεροι καὶ ὧν δεῖ ἐγκρατέστεροι ἄνδρες ἀποτελοῦνται, ὁ βουλόμενος καὶ ταῦτα ἐπισκοπείσθω.
Αν κρινεις γενικως τι γινοταν στην Ελλαδα απο τις αποψεις των συγγραφεων μαλλον κατι σου διαφευγει.Υπαρχουν παρα πολλα τα οποια δεν τα γνωριζουμε. Αυτα που γνωριζουμε ειναι οι αποψεις μιας ελιτ. Τον Σωκρατη ομως δεν τον καταδικασε η ελιτ. Ουτε το εργο του Αναξαγορα δεν το εκαψε η ελιτ. Το χειροτερο δε ειναι πως κρινεις τα ηθη της αρχαιοτητος με τα δικα μας σημερινα κριτιρια.
[O Richard Francis Burton ανεπτυξε την θεωρια της Σωταδικης Ζωνης, μιας παγκοσμιας γωγραφικης ζωνης στην οποια η παιδεραστια ηταν σχετικως ανεκτη. Περιλαμβανει περιοχες οπως η νοτια Ευρωπη, Βορειο Αφρικη, Μ. Ασια, Μεσοποταμια, Τουρκισταν, Παντζαμπ, Κασμιρ, Ινδοκινα, Ινδονησια, Κινα, Κορεα, Ιαπωνια , Ν. Γουινεα. Οι ελληνες δεν ειχαν την αποκλειστικοτητα.]
Bielidopoulos
11 Νοε 2014Επιτρέψτε μου να το χοντρύνω το θέμα.
- Γιατί πιστεύετε ότι πολλοί Ελληνες αρνούνται να αποδεχθούν αυτή την πλευρά των προγόνων τους;
- Διότι σκέφτονται ως εξής: πώς μπορεί οι ένδοξοι Αρχαίοι Ελληνες, οι γενναίοι, οι σοφοί και φημισμένοι για τόσα επιτεύγματα τους, να ήταν «παραδομένοι» σε μια τόσο απωθητική διαστροφή; Ομως, ένα τέτοιο δίλημμα δεν υπάρχει. Ενα τέτοιο επιχείρημα βασίζεται στη χριστιανική (ορθόδοξη, καθολική και προτεσταντική) αλλά και την μουσουλμανική ηθική και καμιά σχέση δεν έχει με την ιστορική αλήθεια.
- Υπάρχουν, πάντως, κάποιοι που θα θιγούν ή και θα εξαγριωθούν από το βιβλίο σας; Τι τους απαντάτε;
- Δεν νομίζω ότι οι Αρχαίοι Ελληνες ήταν περισσότερο ομοφυλόφιλοι από τους σημερινούς Αμερικανούς, Γερμανούς ή Ρώσους. Ομως δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς την σαφή γκέι χροιά που βρίσκουμε σε διάφορες εκφάνσεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού: στους μύθους και στους φιλοσοφικούς διάλογους, στα έργα τέχνης και στα τραγούδια. Τους παραπέμπω, λοιπόν, στα υπέροχα ποιήματα της Σαπφούς, στα έργα του Πλάτωνα, στο μύθο του Πέλοπα και του Υάκινθου. Οσοι, τώρα, Ακροδεξιοί μιλούν σαν να εκπροσωπούν όλους τους νεοέλληνες και εκφράζουν ακραίες, ομοφυλοφοβικές απόψεις, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν πολλούς Ευρωπαίους να αντιμετωπίζουν τους Ελληνες ως έναν «τυπικά ανώριμο» βαλκανικό λαό, κρυπτο-φασιστικό, παράλογο και τυφλά εθνικιστικό - που δεν μπορεί να διαχειριστεί με σοβαρότητα την ιστορία του. Εγώ δεν απευθύνομαι σ' αυτούς τους λίγους, όπως πιστεύω Ελληνες, αλλά στην πλειονότητα τους, εκείνους που αισθάνονται υπερήφανοι για τους προγόνους τους αλλά δεν παύουν να είναι και ρεαλιστές. Που αγαπούν τον Καβάφη και τη Σαπφώ όχι ως γκέι ποιητές αλλά ως σπουδαίους ποιητές. Τελεία.
http://www.oodegr.com/neopaganismos/arxaio_xali/omofylofilia3.htm
http://gayrightsgreece.blogspot.com/2008/11/h.html
Λόγω του ότι οι περισσότερες πηγές για τις ομοφυλόφιλες σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα προέρχονται από Αθηναίους συγγραφείς, υπάρχει συχνά τάση για γενίκευση και απλοποίηση: ό,τι συνέβαινε στην Αθήνα, συνέβαινε και σε όλη την Ελλάδα. Άλλη μια παρανόηση είναι πως ό,τι έγραφαν οι συγγραφείς, που ανήκαν σε μια μορφωμένη ελίτ και έγραφαν αποκλειστικά για τους αριστοκράτες, ήταν όλη η αλήθεια. Ή ότι οι παραστάσεις των αγγείων με ομοφυλόφιλες σκηνές αναπαριστούν τις πραγματικές σεξουαλικές πρακτικές της εποχής.
http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos21/418-2008-10-08-20-36-23.html
Για να ξελαμπικάρουμε λίγο:
http://kourdistoportocali.com/post/36146/anthea
I.B.
Ανώνυμος 30093
11 Νοε 2014Δεν θέλεις να καταλάβεις μάλλον. Ο Αισχίνης δεν αρνείται ότι τα αγόρια κάνουν ερωτικές σχέσεις με μεγαλύτερους άνδρες. Κάνει διάκριση όμως ανάμεσα στην πορνεία και την ελεύθερη κατ' επιλογή ερωτική σχέση. Μέχρι τα 2/3 του λόγου του (δηλαδή μέχρι την παρ. 133 περίπου) αναφέρεται στην αγορίστικη πορνεία. Να μην εκδίδουν αγοράκια. Κι εκεί αναφέρεται και η νομοθεσία.
Το απόσπασμα 15 που παράθεσες μιλάει για κάποιον που διαπράττει ύβρι, χωρίς να διευκρινίζεται τι σημαίνει ύβρις. Πάντως δεν έχει να κάνει με την παιδεραστία αγοριών, γιατί συμπληρώνει "άνδρα ή γυναίκα, ελεύθερο ή δούλο".
Μην σε μπερδεύουν τα ψέματα των μπουμπούκων. Δεν υπάρχουν αυτά. Τα είχαν ξεπατώσει τα αγοράκια στην αρχαία Ελλάδα. Αυτοί που σήμερα λένε, ότι θα επιθυμούσαν να ζούσαν εκείνη την εποχή, αν ζούσαν τότε, η οπή τους θα ήταν σα δίευρο.
Ανώνυμος 30092
11 Νοε 2014Σε ποιους εκδιδονταν οι αντρες 30090, σε αντρες η σε γυναικες; Ποιους αφορουσαν οι απαγορευσεις των διδασκαλειων και των γυμνασιων αν οχι τους ομοφυλοφιλους αντρες που ορεγονταν αγορακια, διοτι ως γνωστον τα κοριτσακια ΔΕΝ πηγαιναν σχολειο;
Ανώνυμος 30091
10 Νοε 2014Αισχίνη, Κατά Τιμάρχου:
15...ἐάν τις ὑβρίζῃ εἰς παῖδα (ὑβρίζει δὲ δή που ὁ μισθούμενος) ἢ ἄνδρα ἢ γυναῖκα, ἢ τῶν ἐλευθέρων τινὰ ἢ τῶν δούλων, ἢ ἐὰν παράνομόν τι ποιῇ εἰς τούτων τινά, γραφὰς ὕβρεως εἶναι πεποίηκεν καὶ τίμημα ἐπέθηκεν, ὅ τι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι. λέγε τὸν νόμον.
Ανώνυμος 30090
10 Νοε 2014Τους νόμους αυτούς που παράθεσες, τους επικαλείται ο Αισχίνης, ο οποίος όμως μιλάει για τους εκπορνευόμενους. Μάζευαν αγοράκια και τα έβγαζαν στο κλαρί. Τα συμπόσια ήταν γεμάτα αγοράκια εκπορνευόμενα εκτός από πουτάνες, ποτά και άλλες ουσίες. Διάβασέ το όλο και θα καταλάβεις.
Για την ανδρική πορνεία το λέει καθαρά έτσι πρόχειρα που βλέπω στον Νόμο 21, που παράθεσες: "Αν τις Αθηναίος εταιρήσει...".
Δηλαδή η νομοθεσία δεν ήταν αντιομοφυλοφιλική, όπως υποστηρίζουν κάποιοι ελληνόλαγνοι, αλλά αντίθετη στην εκπόρνευση των ανδρών. Να εκδίδεται άντρας απαγορευόταν και τότε δεν μπορούσε να πάρει αξίωμα, όχι αν ήταν απλός ομοφυλόφιλος. Οι νόμοι ειδικά που έκανες copy / paste αναφέρονταν στην εκμετάλευση όχι στη δωρεά του κορμιού.
Μην μπλέκουμε την λούτσα με την βούρτσα.
Ανώνυμος 30089
10 Νοε 2014Αισχίνη, Κατά Τιμάρχου:
12. Νόμοι [Οἱ δὲ τῶν παίδων διδάσκαλοι ἀνοιγέτωσαν μὲν τὰ διδασκαλεῖα μὴ πρότερον ἡλίου ἀνιόντος, κλειέτωσαν δὲ πρὸ ἡλίου δύνοντος. καὶ μὴ ἐξέστω τοῖς ὑπὲρ τὴν τῶν παίδων ἡλικίαν οὖσιν εἰσιέναι τῶν παίδων ἔνδον ὄντων, ἐὰν μὴ υἱὸς διδασκάλου ἢ ἀδελφὸς ἢ θυγατρὸς ἀνήρ· ἐὰν δέ τις παρὰ ταῦτ᾽ εἰσίῃ, θανάτῳ ζημιούσθω. καὶ οἱ γυμνασιάρχαι τοῖς Ἑρμαίοις μὴ εἄτωσαν συγκαθιέναι μηδένα τῶν ἐν ἡλικίᾳ τρόπῳ μηδενί· ἐὰν δὲ ἐπιτρέπῃ καὶ μὴ ἐξείργῃ τοῦ γυμνασίου, ἔνοχος ἔστω ὁ γυμνασιάρχης τῷ τῆς ἐλευθέρων φθορᾶς νόμῳ. οἱ δὲ χορηγοὶ οἱ καθιστάμενοι ὑπὸ τοῦ δήμου ἔστωσαν τὴν ἡλικίαν ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη.]
16. Νόμος [Ἄν τις Ἀθηναίων ἐλεύθερον παῖδα ὑβρίσῃ, γραφέσθω ὁ κύριος τοῦ παιδὸς πρὸς τοὺς θεσμοθέτας, τίμημα ἐπιγραψάμενος. οὗ δ᾽ ἂν τὸ δικαστήριον καταψηφίσηται, παραδοθεὶς τοῖς ἕνδεκα τεθνάτω αὐθημερόν. ἐὰν δὲ εἰς ἀργύριον καταψηφισθῇ, ἀποτεισάτω ἐν ἕνδεκα ἡμέραις μετὰ τὴν δίκην, ἐὰν μὴ παραχρῆμα δύνηται ἀποτίνειν· ἕως δὲ τοῦ ἀποτεῖσαι εἱρχθήτω. ἔνοχοι δὲ ἔστασαν ταῖσδε ταῖς αἰτίαις καὶ οἱ εἰς τὰ οἰκετικὰ σώματα ἐξαμαρτάνοντες.]
21. Νόμος [Ἐάν τις Ἀθηναῖος ἑταιρήσῃ, μὴ ἐξέστω αὐτῷ τῶν ἐννέα ἀρχόντων γενέσθαι, μηδ᾽ ἱερωσύνην ἱερώσασθαι, μηδὲ συνδικῆσαι τῷ δήμῳ, μηδὲ ἀρχὴν ἀρχέτω μηδεμίαν, μήτε ἔνδημον μήτε ὑπερόριον, μήτε κληρωτὴν μήτε χειροτονητήν, μηδ᾽ ἐπὶ κηρυκείαν ἀποστελλέσθω, μηδὲ γνώμην λεγέτω, μηδ᾽ εἰς τὰ δημοτελῆ ἱερὰ εἰσίτω, μηδ᾽ ἐν ταῖς κοιναῖς στεφανηφορίαις στεφανούσθω, μηδ᾽ ἐντὸς τῆς ἀγορᾶς τῶν περιῤῥαντηρίων πορευέσθω. ἐὰν δέ τις παρὰ ταῦτα ποιῇ, καταγνωσθέντος αὐτοῦ ἑταιρεῖν, θανάτῳ ζημιούσθω.]
Ανώνυμος 30085
10 Νοε 2014Άμα βρεις τέτοιους νόμους παραπάνω πες τους μου κι εμένα please
Ανώνυμος 30084
10 Νοε 2014Ήθελα να ήξερε τί πέρνεις ????? Παιδεραστής είχε άλλη έννοια τότε ,μην κοροϊδεύετε τον κόσμο ....!!!!Αφου γράφεις ότι ήταν όλοι ομοφυλόφιλοι ,τους νόμους κατά της ομοφυλοφιλίας γιατί τους έίχαν ????? ( ρητορική η ερώτηση ...)
Ανώνυμος 30082
10 Νοε 2014Αφαιρέθηκε υβριστικό σχόλιο.
Bielidopoulos
9 Νοε 2014~
Η περίπτωση Συκουτρή:
http://tvxs.gr/news/πρόσωπα/ι-συκουτρής-κατηγορήθηκε-για-αθεΐα-λόγω-ομοφυλοφιλίας-στην-αρχαία-ελλάδα
http://www.istorikathemata.com/2014/03/Symposium-of-Plato-and-the-suicide-of-Ioannis-Sykoutris-21st-September-1937.html
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=5794
http://www.livepedia.gr/index.php/Συκουτρής_Ιωάννης
http://el.wikipedia.org/wiki/Ιωάννης_Συκουτρής
http://img02.picoodle.com/img/img02/3/11/9/f_Sykoutris44m_bf9a19c.jpg
Τον κατηγόρησαν για αθεία, ενώ ήταν γνήσιος χριστιανός και οπαδός του πλατωνικού ιδεαλισμού. Αυτός ήταν πιο πολύ χριστιανός από αυτούς που τον κατηγορούσαν για άθεο. Προφανώς δεν τους ενοχλούσε η θρησκεία του, αλλά η ιδέα της ομοφυλοφιλίας τους δημιουργούσε ενοχλητικές ενοχές διότι είχαν λερωμένη την φωλιά τους (κλείσιμο ματιού). Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ενδεικτικό των πιστεύω του εξάλλου ήταν η ομιλία του στο Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων (1932):
http://invenio.lib.auth.gr/record/68148/
I.Bielidopoulos
Bielidopoulos
8 Νοε 2014~
Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, διότι ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία. Αναμενόμενο αφού μας χωρίζουν χιλιετίες από την αρχαιότητα και χάσμα αντιλήψεων.
The ancient Greeks did not conceive of sexual orientation as a social identifier as modern Western societies have done. Greek society did not distinguish sexual desire or behavior by the gender of the participants, but rather by the role that each participant played in the sex act, that of active penetrator or passive penetrated. This active/passive polarization corresponded with dominant and submissive social roles: the active (penetrative) role was associated with masculinity, higher social status, and adulthood, while the passive role was associated with femininity, lower social status, and youth.
The most common form of same-sex relationships between males in Greece was "paiderastia" meaning "boy love". It was a relationship between an older male and an adolescent youth. A boy was considered a "boy" until he was able to grow a full beard. In Athens the older man was called erastes, he was to educate, protect, love, and provide a role model for his eromenos, whose reward for him lay in his beauty, youth, and promise.
Given the importance in Greek society of cultivating the masculinity of the adult male and the perceived feminizing effect of being the passive partner, relations between adult men of comparable social status were considered highly problematic, and usually associated with social stigma. This stigma, however, was reserved for only the passive partner in the relationship. According to contemporary opinion, Greek males who engaged in passive homosexuality after reaching the age of manhood - at which point they were the expected to take the reverse role in pederastic relationships and become the active and dominant member - thereby were feminized or "made a woman" of themselves. There is ample evidence in the theater of Aristophanes that derides these passive homosexuals and gives a glimpse of the type of biting social opprobrium and shame ("atimia") heaped upon them by their society.
http://en.wikipedia.org/wiki/Homosexuality_in_ancient_Greece
Αν συνυπολογίσουμε ότι αρχαία Ελλάδα και Ρώμη ήταν μιλιταριστικές κοινωνίες με πατριαρχική οργάνωση κάπου βγάζουμε άκρη.
I.Bielidopoulos
Ανώνυμος 30064
8 Νοε 2014~
Τι θυμήθηκα. Συμμαθητής μου στο δημοτικό που τον έλεγαν Πελοπίδα του είχαν κάνει την ζωή ποδήλατο. Κάθε φορά που πήδαγε να κάνει jump shot στο μπάσκετ του φώναζαν: Πελοπίδα, πήδα, πήδα!
I.Bielidopoulos
Ανώνυμος 30061
8 Νοε 2014Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εντοπίσει από πολύ νωρίς την επικινδυνότητα των ομοφυλοφίλων για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ήταν επικίνδυνοι; ...Γιατί, όπως είπαμε, διέφεραν από τους υπόλοιπους ανθρώπους και όχι μόνον στα γούστα. Ενώ για τους κοινούς ανθρώπους το να ζήσουν μια πλήρη ζωή ήταν σχετικά φτηνή υπόθεση, για τους ομοφυλόφιλους δεν ίσχυε το ίδιο. Αυτοί, για να "ζήσουν" με μια ανάλογη "πληρότητα", έπρεπε να έχουν χρήματα ...Έπρεπε να έχουν άφθονα χρήματα, για να "αγοράσουν" αυτό, το οποίο δεν πουλιέται ούτε εύκολα ούτε φτηνά και το οποίο είναι ο άνθρωπος. Άρα; Άρα, ήταν επικίνδυνοι όταν ασκούσαν εξουσία και βρίσκονταν πολύ "κοντά" στα δημόσια ταμεία. Οι Αρχαίοι Έλληνες θανάτωναν όποιον ομοφυλόφιλο απέκρυπτε την ιδιομορφία του και αναλαμβάνανε δημόσιο αξίωμα. Θεωρούσαν απολύτως δεδομένο ότι —την πρώτη στιγμή που θα μπορούσε— θα επιχειρούσε να κλέψει τα ταμεία, να προδώσει την πατρίδα ή να κάνει υπέρβαση εξουσίας, προκειμένου να απολαύσει τον "πανάκριβο" στόχο του.http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2013/03/gay-sxediasmos-neas-taxis.html
Ανώνυμος 30060
8 Νοε 2014http://eamb-ydrohoos.blogspot.gr/2013/03/gay-sxediasmos-neas-taxis.html
Ανώνυμος 30059
8 Νοε 2014Έπαιρναν ξένο κρέας στον οργανισμό τους.....
Τςςςςς
Ανώνυμος 30055
7 Νοε 2014Καὶ μόνο τὸ ἀποτύπωμα στὴν ἄμμο δείχνει τὸ τί βλακεῖες γράφονται σ'αὐτὴν τὴν ἱστοσελίδα.
Τί διαφορὰ ἔχετε ἀπὸ τὸ παπαδαριό; Καμμία. Περαστικά!
Ανώνυμος 30053
7 Νοε 2014Για σου ρε Γ.Κ με τα επιχειρηματα σου!!!
Ανώνυμος 30052
7 Νοε 2014Ειμαι περίφανος που οι πρόγονοι μου δεν υπήρξαν τέλειοι, αλλά με πολλά ελαττώματα! Άνθρωποι ήταν. Σαν κι εμάς.
Θα κρατήσω τα καλά τους χαρακτηριστικα. Τα άσχημά τους τα αφήνω για τον τυχάρπαστο Λάζαρη και τους όμοιούς του!
«ΜΗ ΕΝΘΥΜΟΥ ΤΑ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΑ ΜΗΔΕ ΒΟΥΛΕΥΟΥ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕ ΔΕ ΗΔΕΩΣ ΤΑ ΕΞ ΑΠΡΟΟΠΤΟΥ ΕΡΧΟΜΕΝΑ»
Είμαι περίφανος που σ' αυτή τη γήινη σφαίρα γεννήθηκαν θεοί θεές, άνθρωποι κι ανθρωπάκια.
Είμαι περήφανος που σ' αυτή τη γήινη σφαίρα βρίσκεται το καλό και η έλλειψη αυτού που καλείται κακό.
Ευοί Ευάν
Γ.Κ
Ανώνυμος 30051
7 Νοε 2014Γράφετε ψεύδη, δεν σας πιστεύω!
Ανώνυμος 30050
7 Νοε 2014Επιτέλους μου λύθηκε η απορία μετά από 40 χρόνια...ο αξιοσέβαστος αλλά αθυρόστομος φιλόλογός μας ,έλεγε συχνά πυκνά...κι ο Σωκράτης ο σοφός κώλο γ@μ@γε κι αυτός...και βέβαια αδυνατούσα να καταλάβω τι υπονοούσε, αφού το γαμημένο σύστημα ,μας τα παρουσίαζε όλα άγια και αγγελικά πλασμένα....
Γ.Λάζαρη... εσύ το σκοπό σου γράφε να ξεστραβώσεις τους ρωμιούς που αισθάνονται σαν αρχαιοέλληνες (ψώνια) και μη νοιάζεσαι για το καφενείο.
Ανώνυμος 30048
7 Νοε 2014wraios o lazaridis anapse foties gia alli mia fora opws episis kai o filos 30047 evale kapoioys sti thesi toys.
Ανώνυμος 30047
7 Νοε 2014Διαβάζω μπινελίκια, σχόλια για το αν ο συγγραφέας είναι παιδεραστής, ομοφοβικός ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Και τι με ενδιαφέρει εμένα βρε ρωμιόπουλα τι είναι ο Λάζαρης κι ο κάθε Λάζαρης; Ας είναι ότι θέλει, όπως ότι θέλω είμαι κι εγώ.
Για την ταμπακιέρα θα μας πείτε τίποτε;
Αρβανιτότουρκοι, ανατολίτες, βλαχοαφρικανοί, που σας μπήκε, ότι κατάγεστε από τους αρχαίους έλληνες, φτιάξατε μια ψεύτικη εικόνα για την αρχαία Ελλάδα και όσο πιο παρφουμαρισμένη τη φτιάξατε, τόσο πιο όμορφα νοιώθετε εσείς.
Και τώρα που κάποιος σας την αποδομεί, σας προσγειώνει στην άσχημη αλήθεια, αντί να ψάξετε μέσα σας και να πείτε: μα τι λαλάκας ήμουν τόσα χρόνια, που πίστευα λαλακίες, πέφτετε πάνω του να τον φάτε.
Οι καλύτεροι δούλοι του συστήματος, είναι και οι καλύτεροι φρουροί του, όπως έχω διαβάσει κάπου εδώ μέσα.....
Ανώνυμος 30046
7 Νοε 2014ΣΧΟΛΙΟ ΠΕΡΙ ΣΠΑΡΤΗΣ Όσον αφορά τήν Σπάρτη ο Νόμος ήταν άτεγκτος. Παρενόχληση ανήλικου ισούνταν μέ Θανατική Ποινή. Τό κόμμα τού Πολέμου στήν Αθήνα (πάλι ο Αλκιβιάδης) στά πλαίσια τής Δαιμονοποίησης τών Σπαρτιατών, διέσπειρε τήν συκοφαντία περί Παιδεραστίας στήν Σπάρτη. Καί όπως εμείς είμαστε σήμερα πιό θετικοί στόν βομβαρδισμό τών Τζιχανιστών αφού είναι βιαστές καί παιδεραστές, αναλόγως ο μέσος Αθηναίος θά ψήφιζε πιό εύκολα υπέρ πολεμικών ενεργειών εναντίον μίας Πόλης Παιδεραστών. Εύκολα συνάγεται τό συμπέρασμα ότι η αναφορά περί παιδεραστίας καί ομοφυλοφιλίας γινόταν διότι ο μέσος Αθηναίος ήταν εναντίον τής Ομοφυλοφιλίας καί τής Παιδεραστίας. Εξαιτίας αυτής τής επιτυχημένης προπαγανδιστικής εκστρατείας καί τής δυναμικής μιάς τέτοιας κατηγορίας (Σέ τέτοιες κατηγορίες ο φυσιολογικός άνθρωπος, άρα οι Αθηναίοι ήταν φυσιολογικοί, πρώτα καταδικάζει καί μετά ερευνά) τό πρώτο πού έλεγαν οι υποστηρικτές τού κόμματος τής Ειρήνης ήταν πώς οι Σπαρτιάτες δέν είναι ομοφυλόφιλοι καί παιδεραστές. Ξενοφώντας. Είναι γνωστό ότι η Σπάρτη κινδύνεψε πολιτειακά όταν τσακωθήκανε γιά τήν πανέμορφη μητέρα τού Δημάρατου. Στήν Σπάρτη οι καυγάδες γινόνταν γιά τίς γυναίκες καί όχι γιά τους ερωμένους. Ο δέ Αγησίλαος ήταν καταπληκτικός πατέρας καί τόν είχαν δεί νά κάνει τό αλογάκι μέ τόν γιό του καβαλλάρη. Πολύ ομοφυλοφιλικό, ε? Αντιθέτως είχε μεγάλες διαφορές μέ τόν Λύσανδρο, σέ στρατιωτικά θέματα, καί σέ θέματα οργάνωσης τής πόλης.
Bielidopoulos
7 Νοε 2014~
Στο σύνδεσμο που παρέθεσα στο πρώτο μου σχόλιο (http://en.wikipedia.org/wiki/Athenian_pederasty) αναφέρονται ενδιαφέροντα πράγματα και έχει μεταφραστεί από τον online τουριστικό οδηγό Αθηνών:
http://www.athensinfoguide.com/gr/gayboylove.htm
I.Bielidopoulos
Ανώνυμος 30044
7 Νοε 2014ΣΧΟΛΙΟ ΠΕΡΙ ΑΘΗΝΩΝ Η Φύση άν καί ανώτερη όλων, έχει αστοχίες. Ανολοκλήρωτες κυήσεις, τερατογεννήσεις, μαζικές καταστροφές ειδών. ( Η εξαφάνιση τών Δεινοσαύρων πιθανόν νά οφείλεται σέ Υπερηφαίστεια καί όχι σέ Μετεωρίτη). Όντως υπήρχαν Περήφανοι γιά τίς ορμές των Ομοφυλόφιλοι καί Παιδεραστές, αλλά ήταν αισχρή μειοψηφία. Έχουμε όμως μόνο αυτών τίς θέσεις Γιατί? Επειδή οι πηγές πού διαθέτουμε γιά τήν Αρχαία Ελλάδα είναι ελάχιστες, επιλεγμένες καί καταγεγραμμένες από μοναχούς πιστούς υπηκόους τής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας καί ακόλουθους τού ανύμφευτου καί ανέραστου Γιόσουαχ Εμμανουέλ τού Γιοζίπ καί τής Μυργιάμμ. Αυτοί ήταν έμπρακτα αρνητές τού Έρωτα μεταξύ τών 2 Φύλων, καί πάνω απ' όλα Μισογύνηδες. Γι αυτό διέσωσαν τά κείμενα τού Πλάτωνα ό οποίος ήταν Ομοφυλόφιλος καί Μισογύνης. Επίσης τήν ιστορία τής ζωής τού Παιδεραστού Σωκράτη, μιάς καί αυτός αρνιόταν τό κατ΄αυτούς διαβολικό πολίτευμα τής Δημοκρατίας, καί μισούσε τούς Έλληνες Θεούς.. Άν παρατηρήσετε τά ανωτέρω κείμενα, όλα αναφέρονται σέ πλούσιους ενήλικες καί σέ φτωχούς νέους πού εκπορνέύονταν. Όμως οι κωμικοί ποιητές ώς εκπρόσωποι καί ταυτόχρονα εκφραστές μέ υψηλότατη αισθητική τής εποχής των καί τής νοοτροπίας τού μέσου Αθηναίου Πολίτη σπάγανε πλάκα μαζί τους, τούς είχαν μονίμως στό στόχαστρο καί επιβραβευόντουσαν από τό Δήμο γι΄αυτό. Όπως στήν εποχή μας τούς πέταγε ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΚΑ η Μαλβίνα Κάραλη καί επιβραβευόταν μέ τίς υψηλότερες τηλεθεάσεις.Καί σήμερα είναι πασίγνωστο ότι ανάμεσα στά υψηλά οικονομικά στρώματα (Έντονα Χριστιανικής Πίστης), καί στά παρακμιακά Ιδεολογήματα (Μαρξισμός, Διεθνισμός, Κιμπούτζ, Κολλεκτίβες) τπάρχει εντονότατο τό φαινόμενο τής θηλυπρέπειας καί τής ομοφυλοφιλίας γι' αυτό άλλωστε καί επιδιώκουν τήν σύναψη γάμων. Ακριβώς όπως τότε καί σήμερα Πλούσιοι Έκφυλοι καί παράξενοι αποτυχημένοι αμπελοφιλοσοφούντες. Ο Σωκράτης πχ, ήταν πασίγνωστο ότι ήταν άφραγκος τεμπέλης καί μεθύστακας πού τού έφταιγε η κοινωνία καί τό σύστημα. Εν κατακλείδι η ομοφυλοφιλία καί η παιδεραστία ήταν περιθωριακό φαινόμενο στήν Αρχαία Αθήνα, πού φωτίστηκε έντονα από τούς Χριστιανούς, γιατί έτσι τούς βόλευε.
Ανώνυμος 30043
7 Νοε 2014Ελπίζω σύντομα στο ενδελεχές αφιέρωμα ο Γιάννης Λάζαρης να παραθέσει στοιχεία για τούς αρχαιοέλληνες βιαστές. Δεν τίθεται από το άρθρο κάποιο θέμα αντιπάθειας πρός την ομοφυλοφιλία, η οποία υπήρχε και θα υπάρχει. Η παιδεραστία όταν γίνεται προσπάθεια να εξομοιωθεί με την ομοφιλοφιλία είναι θρησκευτικός ταλιμπανισμός. Ίσως το σημαντικότερο είναι όχι ότι ήταν ομοφιλόφιλοι, αλλά ότι ήταν απολίτιστοι.
Είθισται στον κάθε χώρο να προβάλλονται "αξιόλογοι" άνθρωποι. Το πλέον σημαντικό είναι η εξύμνηση τής κακουργίας τών αρχαίων Ελλήνων πράγμα το οποίο έκανε από την ίδρυσή του το Ελληνικό κρατίδιο βλ Σούτσος, Τερτσέτης και άλλα αξιόλογα κατά το σύστημα ανθρωπάκια.
Προβληματισμός επέρχεται αφού γίνεται συχνή αναφορά ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι κακό και παράλληλα γίνεται προσπάθεια να εμφανισθούν ως "άντρες" οι αρχαίοι. Είναι προφανές κατά την εκτίμησηή μου, ότι ο αρθρογράφος δεν τα έχει με τους ομοφυλόφιλους, αλλά με τους απολίτιστους αρχαίους.
Φυσικά ότι είναι Ελληνικό είναι ή συνδέεται με κάτι σκατένιο και μου διαφεύγει τυχόν εξαίρεση.
Πάργαλης
Ανώνυμος 30042
7 Νοε 2014Ε, αμα οι αρχαιοι Ελληνες, οι δημιουργοι του δυτικου πολιτισμου, ηταν ομοφυλοφιλοι, μαγκια τους! Και τι σε καιει, Γιαννη Λαζαρη, αν ηταν ομοφυλοφιλοι; Θεωρεις οτι η ομοφυλοφιλια ειναι κακο πραγμα; Η συγχρονη επιστημη δεν το θεωρει κατι κακο. Εισαι μηπως ρατσιστης με τους ομοφυλοφιλους; Δεν θα κατσω να ασχοληθω με το αν το αρθρο ειναι σωστο ή οχι, απλως διαβλεπω μια εντονη ομοφυλο-φοβια. Και στη νεοτερη εποχη υπηρξαν σπουδαιοι ανθρωποι που ηταν καλλιτεχνες ηθοποιοι ή και επιστημονες που ηταν ομοφυλοφιλοι. Δεν βλεπω ομως να τους παρουσιαζεις. Σκοπος σου ειναι να αποδομησεις ο, τι ειναι ελληνικο. Ξεκινησες με τη ρωμιοσυνη και κατεληξες στην αρχαια Ελλαδα!
Ανώνυμος 30037
6 Νοε 2014Η Δέσμια Έρευνα αφαιρεί υβριστικό σχόλιο και τα άρθρα του Γιάννη Λάζαρη τα επιτρέπει!!!
Χα χα χα χα...
Γ.Κ
Ανώνυμος 30036
6 Νοε 2014Πουθενά δεν διάβασα τη χαρακτηριστική λέξη ''αρσενοκοίτης''
που συμφωνα με το πνεύμα του γράφοντος δηλώνει τη σεξουαλική πράξη μεταξύ αρσενικών.
Επίσης, τόσοι αλλοεθνείς πέρασαν από τις αρχαίες πόλεις. Κανείς δεν κατέγραψε ότι όλοι πηδιώντουσαν με όλους; Κανενός Ρωμαίου ο γιος π.χ, δεν πηδήχτηκε από ντόπιους στον Ελλαδικό χώρο και το συμβάν να καταγραφεί;
Γιάννη Λάζαρη γράφεις ηλιθιότητες. Εσύ στη ζωή σου ποτέ δε θα πρέπει να χά'ι'δεψες ή φίλησες ή αγάπησες άλλο ον παρά μόνο γυναίκα και σίγουρα και τον εαυτό σου. Διαφορετικά θα σε αποκαλέσει άνετα κάποιος παιδεραστή, ομοφυλόφιλο και κτηνοβάτη.
Πφφ.. πορομένε. Σου είναι αφόρητο οτιδηποτε Ελληνικό.
Γ.Κ
Bielidopoulos
6 Νοε 2014~
Και μια λεπτομέρεια για την αρχαία Αθήνα:
Spartan women rarely married before the age of 20, and unlike Athenian women who wore heavy, concealing clothes and were rarely seen outside the house, Spartan women wore short dresses and went where they pleased.
It has been convincingly argued, based on records and laws from the various Greek states, that contrary to the popular scholarly notion that Sparta was unusual among the ancient Greek states, in fact it was Athens that was unusual in its low status for women. One possible reason for this is that the creation of the democratic system in Athens, which favored free-born adult males, led to an obsession among the Athenian citizenry with restricting wives' activities outside the home, so that they might not mingle with foreigners and slaves. The ancient Athenians feared the possibility of adultery on the part of women, since it could lead to uncertainty about the paternity of children, and according to law, if paternity could not be established, then the child could not be a citizen. Thus we see that the Athenian patriarchal system was not a natural facet of early Greek society but rather the result of ideologies which arose at a relatively late period in their history.
http://en.wikipedia.org/wiki/Women_in_Greece#Women_in_Ancient_Greece
I.Bielidopoulos
Ανώνυμος 30032
6 Νοε 2014Αφαιρέθηκε υβριστικό σχόλιο.
Bielidopoulos
6 Νοε 2014http://en.wikipedia.org/wiki/Athenian_pederasty