Γόνοι επήλυδων. Κακομαθημένοι, οκνοί, ελαφρόμυαλοι, επιπόλαιοι και ανίκανοι. Ένας συρφετός από παρασιτικούς οργανισμούς, που κατοικούν σε μια χώρα της Ανατολικής Μεσογείου. Κανείς σ’ αυτή τη χώρα δεν μαθαίνει από τα παθήματά του. Κανείς δεν αναζητά ευθύνες για όλα όσα έχουν συμβεί και πρόκειται να συμβούν. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτές τις ευθύνες με θάρρος. Κανείς δεν αποπειράται να προβεί σε μεταρρυθμίσεις για το καλό του συνόλου. Του όποιου συνόλου.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας είναι δομημένο πάνω σε μια μόνο αρχή. Την αρχή της επικοινωνιακής διαχείρισης. Μόνο αυτό ενδιαφέρει τους κρατούντες, γιατί έχοντας από μικρή ηλικία διδαχτεί από τους προπάτορές τους, που συχνά συμβαίνει να είναι και από το ίδιο οικογενειακό δέντρο, γνωρίζουν καλά, πως έχουν να κάνουν με ένα λαό αγελαίο χωρίς τσίπα ηθικής, χωρίς αρχές, χωρίς προοπτική για το αύριο.
Σ’ αυτή τη χώρα, όλες οι μορφές εξουσίας είναι διαπλεκόμενες και χρησιμοποιούν την 4η εξουσία, τα ΜΜΕ, για να διαχειριστούν επικοινωνιακά, όχι τόσο τα λάθη και τις αστοχίες τους, αλλά κυρίως το μεγάλο φαγοπότι και τη ρεμούλα, τις αδιάλειπτες επιδρομές τους στο κρατικό χρήμα και τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οικονομικά σκάνδαλα, διαφθορά, χρηματισμός και κυρίως κουκούλωμα της ρεμούλας και της αρπαγής του κρατικού χρήματος. Πατρίκιοι και πληβείοι, που φιλοδοξούν να γίνουν κι αυτοί κάποια στιγμή πατρίκιοι, τρωκτικά και νυφίτσες, που ενίοτε εφευρίσκουν και επιδεικνύουν ακόρεστα τα ανώμαλα σεξουαλικά πάθη τους και τις λούμπεν ναρκισσιστικές συμπεριφορές τους, αποτελούν το ζελέ ενός αρρωστημένου πολιτικού συστήματος, που διαρκώς αναγεννιέται, αναπαράγεται και διαιωνίζεται.
Οι «κεντροδεξιοί», που τάχα σιχαίνονται τον κρατισμό και το τεράστιο δυσκίνητο κράτος και τάχα θέλουν να εξυγιάνουν την οικονομία, άλλο έχουν στο μυαλό τους. Θέλουν να ξεπουλήσουν ακόμα και τους φυσικούς πόρους του τόπου σε ιδιώτες και να μοιραστούν μαζί τους τα λάφυρα από το πλιάτσικο. Μίζες και «δώρα» στους διαπλεκόμενους με το κράτος ιδιώτες με σαφή ανταλλάγματα, φυσικά. Εννοείται όμως, πως κι αυτοί κάνουν τα ρουσφέτια τους και διορίζουν τα «δικά τους» παιδιά στον κρατικό μηχανισμό.
Οι «κεντροαριστεροί», θέλουν ένα κράτος «πατερούλη», όπου κανένας δεν εργάζεται, κανείς δεν παράγει τίποτα και κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις γενιές που ακολουθούν. Τους ενδιαφέρουν οι ατέλειωτες στρατιές των ακαμάτηδων Δ.Υ., που οι ίδιοι διόρισαν, ώστε να αρμέγουν τις ψήφους τους στις εκλογές. Παχιά λόγια, αμπελοφιλοσοφίες και φραπές! Καμία παραγωγή ουσιαστικού έργου, καμία έμφαση στις νέες τεχνολογίες, την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Ατελείωτη ραστώνη και περίπατοι στην εξοχή!
Οι μεν λοιπόν, θέλουν να ξεπουλήσουν τα πάντα και να πάρουν τις μίζες τους, οι δε, θέλουν να κρατικοποιήσουν τα πάντα και να ζητιανεύουν πόρους είτε από την Ε.Ε. είτε να καταληστεύουν τον κάθε φουκαρά μικρομεσαίο, που πια, μόνο με αλχημείες καταφέρνει να επιβιώσει.
Και ήρθε η τραγωδία των Τεμπών! Μια άνευ προηγουμένου τραγωδία, που στέρησε τη ζωή σε πολλά νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, έβαψε με μαύρο τα σωθικά των γονιών τους και βούτηξε στο πένθος μια ολόκληρη χώρα, ειδικά τους πολίτες, που θυσιάζονται για τα παιδιά τους. Ανθρώπινο λάθος; Όχι μόνο! Αν κανείς πάει λίγο παραπίσω στην ιστορία, θα δει τις μίζες, τις κωλυσιεργίες για την αναβάθμιση της ασφάλειας των τρένων, τις μαϊμού αναθέσεις, την ευνοιοκρατία, τη διαπλοκή όλων των πολιτικά εμπλεκομένων και των υφισταμένων τους και την ατιμωρησία. Βρώμα και δυσωδία, που αναδύεται από το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Και ο λαός; Ο λαός! Αυτός ο λαός!
Δώσε του μια παχυλή σύνταξη στα 45 του, διόρισέ του και τα παιδιά στο Δημόσιο και όλα είναι εντάξει.
Η τραγωδία στα Τέμπη κατέστησε σαφές ένα πράγμα στο νησί της (Συγ)Καλυψούς. Ότι αυξήθηκε το τέμπο (η ταχύτητα εκτέλεσης ενός έργου) της παραγωγής πασατέμπου και σανού. Όλα αυτά τα χρόνια, οι παραχθείσες ποσότητες ήταν τόσο μεγάλες, που κάποιοι μπούχτισαν και δεν τις κατανάλωσαν. Αυτό φαίνεται πως ήταν αρκετό για να αποδειχτεί η γύμνια της βρωμιοσύνης. Όλη η Βαλκανίλα πετάχτηκε έξω σαν ξαφνική πορδή με πολύ κακοσμία.
Η (Συγ)Καλυψώ σκιάχτηκε. Βρέθηκε αντιμέτωπη, όχι με τον Οδυσσέα, αλλά με αρκετούς Οδυσσείς. Νέους και απηυδισμένους από τα σκάνδαλα των υποκλοπών, τις παρακολουθήσεις, την ανασφάλεια, τις ρεμούλες του Δημοσίου και την υπερκατανάλωση πασατέμπου και σανού, που σερβίρουν τα ΜΜΕ. Αυτοί οι νέοι Οδυσσείς, έσωσαν πολλές ζωές μέσα στα τρένα της μεγάλης σφαγής. Έδειξαν αλληλεγγύη και συμπαράσταση. Στάθηκαν στην ουρά να δώσουν αίμα. Αρνήθηκαν να κάνουν στομφώδεις δηλώσεις για τα μετάλλια που κέρδισαν στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στίβου. Ενωμένοι βροντοφώναξαν μέσα στα γήπεδα κατά του ανάλγητου κράτους, των διαπλεκόμενων συμφερόντων της ολιγαρχικής ελίτ και των μαριονέτων, που η ίδια έχει τοποθετήσει στη πολιτική σκηνή.
Θα κρατήσει άραγε αρκετά ο φόβος που νοιώθει η (Συγ)Καλυψώ; Θα σταματήσει να συγκαλύπτει, να μεθοδεύει, να αποπροσανατολίζει, να παράγει με υψηλό τέμπο, σανό και πασατέμπο;
Κακά τα ψέματα!
Η όαση είναι μικρή αλλά η έρημος μεγάλη πολύ μεγάλη. Κι όταν αυτή η έρημος μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, όλοι αυτοί οι νέοι Οδυσσείς, αυτά τα νέα παιδιά με όνειρα και όρεξη για ζωή και δημιουργία, θα φύγουν.
Θα πάνε σε μέρη που δεν έχουν ερήμους!
