Μουσική: Piero Umiliani (αρχικός τίτλος: Mah nà mah nà).
Στίχοι: Γιάννης Λάζαρης.
Διασκευή: The freeinquiry.gr band.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Ήταν οι κλέφτες.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Οι αρματολοί.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Λεηλατούσαν, σκοτώναν, αρπάζαν, ρημάζαν στο Μοριά φτωχούς ρωμιούς.
Γράφει ο Βλαχογιάννης:
Τα κατορθώματα του Ζαχαριά και των Κολοκοτρωναίων, αν και δοξάζονται με ποιήματα και πομπώδικα πεζογραφήματα, ήταν έργα ληστών και κατσικοκλεφτών. Ζούσαν αυτοί από το φτωχό χριστιανό χωριάτη και σπάνια τολμούσαν να ληστέψουν κοτζάμπαση κι ακόμα σπανιότερα τούρκο αγά.
Γράφει ο Δεληγιάννης:
Ο Ζαχαριάς, ο Γιαννιάς, οι Πετιμεζαίοι, οι Κολοκοτρωναίοι πάντοτε ελήστευον, ήρπαζον, εβασάνιζον τους αδυνάτους και αόπλους χριστιανούς. Είναι μωρία να πιστεύει κάποιος ότι οι τοιούτοι είχαν ποτέ αίσθημα ελευθερίας.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Καραϊσκάκης.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Νικηταράς.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Λεηλατούσαν, σκοτώναν, αρπάζαν, ρημάζαν στο Μοριά φτωχούς ρωμιούς.
Γράφει ο στρατηγός Παπατσώνης:
Τότε ελυμαίνοντο οι κλέφτες, οι Κολοκοτρωναίοι, Θεόδωρος και Ιωάννης αδελφοί, ο Γιώργης από τον Αετόν της Τριφυλίας κι ελήστευον πάντοτε τους ομοφύλους των χριστιανούς. Ηνάγκαζον δια της ληστείας τους προεστούς δια να τους βάνουν αρματολούς κι ότι δήθεν ούτοι να εμποδίζουν την ληστείαν και τη ζωοκλοπήν από τον τόπον και κατά καιρόν τους έβγαναν και μπουγιουρδί του πασιά ως τοιούτους διοριζόμενοι.
| Αλλʼ όταν τους έκοβαν τους λουφέδες των, εθύμωναν κι ήρχιζαν την παλαιάν των τέχνην με περισσότερην επίτασιν. Όταν τους έπαυον εγένοντο θηριωδέστεροι. Εις τούρκον ποτέ δεν έβανον χέρι, διότι εσκληρύνοντο και τους κατεδίωκον. Ευχαριστούντο και οι τούρκοι, ότι οι κλέφται ελήστευον τους ομοθρήσκους των χριστιανούς. ─ Ποιοι ήταν αυτοί; ─ Κολοκοτρώνης. ─ Ποιοι ήταν αυτοί; ─ Αναγνωσταράς. ─ Ποιοι ήταν αυτοί; ─ Λεηλατούσαν, σκοτώναν, αρπάζαν, ρημάζαν στο Μοριά φτωχούς ρωμιούς. |  |
Το ʼ21 δεν έγινε για του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν. Δεν υπήρχαν ούτε εθνικά ούτε θρησκευτικά κίνητρα, όπως κατά κόρον προπαγανδίζεται απʼ τη δημιουργία του κράτους και εντεύθεν. Ούτε επίσης, κοινωνικά ή ταξικά, όπως υποστηρίχθηκε αργότερα.
 | Μοναδικός στόχος των εξεγερμένων ήταν οι περιουσίες (χωράφια, χρυσαφικά και άλλα) των μουσουλμανικών οικογενειών της Πελοποννήσου. Αν ανατρέξουμε στα κείμενα που μας άφησαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του ʼ21 ή στα χρονικά που έγραψαν διάφοροι ξένοι αξιωματικοί και φιλέλληνες, θα βρούμε απίστευτες κωμικοτραγικές καταστάσεις, που μαρτυρούν, ότι το μοναδικό κίνητρό τους ήταν το πλιάτσικο. |
Αρβανίτες, βλάχοι κι άλλοι επήλυδες στο σύνολό τους εξ άλλου, δεν είχαν καμία ελληνική εθνική συνείδηση κι ενεργούσαν με εντελώς ταπεινά κίνητρα.
 | Ενώ κέρδιζαν σε μάχες άφηναν τους τούρκους που κατεδίωκαν πολλές φορές να φεύγουν και ασχολούνταν με τη λαφυραγωγία αλληλομαχώντας άγρια μεταξύ τους. Πολιορκούσαν τα κάστρα ανυπομονώντας πότε θα πέσουν, γιατί λαχταρούσαν να σφάξουν τους τούρκους (άνδρες, γυναίκες, παιδιά αδιακρίτως), ώστε να προσπορισθούν τα τιμαλφή τους. Στην Τριπολιτσά για παράδειγμα, δεν άφησαν ─κυριολεκτικά─ ούτε καρφί στον τοίχο. Άνοιξαν ακόμα και τους οθωμανικούς τάφους. Η ιστοριογραφία μας αντιπαρήλθε τη ληστρική δράση των κλεφταρματολών και τους ενέταξε σε σπουδαία θέση στο ηρώο της «εθνικής μυθολογίας» παρουσιάζοντάς τους ως δήθεν αγωνιζόμενους με εθνικούς σκοπούς ενάντια στον τουρκικό ζυγό. |
| ─ Ποιοι ήταν αυτοί; ─ Κίτσος Τζαβέλας. ─ Ποιοι ήταν αυτοί; ─ Κι ο Ζαχαριάς. ─ Ποιοι ήταν αυτοί; ─ Λεηλατούσαν σκοτώναν, αρπάζαν, ρημάζαν στο Μοριά φτωχούς ρωμιούς. Όταν με την εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων άρχισε να παρουσιάζεται έντονο στο διπλωματικό ορίζοντα το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νεοπαγούς νεορωμέικου κράτους, οι ίδιοι άρχισαν να αποκτούν πολιτική - κομματική ταυτότητα, με απώτερο στόχο την κατάληψη κυβερνητικών θώκων, όχι όμως για να κυβερνήσουν χρηστά και φιλελεύθερα τον τόπο και τους βασανισμένους λαούς που διεκδικούσαν ένα τιμάριο γης, αλλά για να βάλουν χέρι στα προμηνυόμενα δάνεια, που θα κατέφθαναν από τις τράπεζες της δυτικής Ευρώπης, όπερ και εγένετο. |  |
Αυτοί, οι δήθεν αγωνιζόμενοι υπέρ βωμών και εστιών, δημιούργησαν ουσιαστικά ένα κράτος, στο πλαίσιο του οποίου να μπορούν αφ΄ενός να διαιωνίζουν την εξουσία τους μεταβιβάζοντάς την στα παιδιά τους, και αφʼ ετέρου να νομοθετούν κατά το δοκούν, ώστε οι ίδιοι να φοροδιαφεύγουν, να καταχρώνται δάνεια που εισάγονται για επενδύσεις κ.λπ., ενώ οι λοιποί πληθυσμοί να εξακολουθούν, όπως κι επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, να εργάζονται κολλήγοι στα βακούφια της Εκκλησίας και του κάθε ρωμιού κοτζάμπαση.
 | Χαρακτηριστικά του κράτους από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα είναι η υπανάπτυξη, η διαφθορά, τα ρουσφέτια, τα πλάγια μέσα, οι διαπλεκόμενες συναλλαγές κι άλλες παθογένειες, κι αυτό, γιατί δεν οργανώθηκε με κανόνες ευνομίας, αλλά με κανόνες μαφίας. Επί πλέον, η φιλοχρηματία, η αρπακτικότητα κ.λπ., η νοοτροπία δηλαδή των ρωμιών καθʼ όλη τη διάρκεια των γεγονότων του ʼ21, ενώ υμνείται στον «εθνικό» μας ύμνο και τις σχολικές γιορτές, είναι εκείνη, η οποία ουσιαστικά αποτελεί τη βασική αιτία της διαχρονικής κακοδαιμονίας της Ρωμιοσύνης, εδώ και αιώνες, βασανίζει τα μυαλά των ρωμιών και τους έχει καταντήσει χρεωκοπημένους κι ουραγούς. |
Η Ρωμιοσύνη, αντί με αυτογνωσία να αναλογιστεί τα σφάλματα του παρελθόντος, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει το παρόν της και να οδηγηθεί με ασφάλεια προς το μέλλον, κάνει ακριβώς το αντίθετο: Χωρίς ίχνος αυτογνωσίας αισθάνεται υπερήφανη για λάθη της, πολλά από τα οποία μάλιστα, τα διδάσκει ως παραδείγματα στα σχολεία κι επί πλέον τα γιορτάζει με τυμπανοκρουσίες και φανφάρες!
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Ήταν οι κλέφτες.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Οι αρματολοί.
─ Ποιοι ήταν αυτοί;
─ Λεηλατούσαν, σκοτώναν, αρπάζαν, ρημάζαν στο Μοριά φτωχούς ρωμιούς.
Ποιοι ήταν αυτοί;
|
