Έφυγε ο Μίκυ(ης) στα 96 του. Πλήρης ημερών. Ναι, η προσφορά του ήταν μεγάλη στον πολιτισμό. Στον πολιτισμό της Ρωμιοσύνης. Αυτής, που πετιέται και δεν πρέπει να κλαίμε όταν πάει να σκύψει κ.λπ..

Σήμερα, οι ρωμιοί κλαίνε. Ακόμα κι οι δεξιοί, γιατί κάποιο φεγγάρι πέρασε κι από εκεί. Πήρε και εύσημα και από τους Χρυσαυγίτες για το Μακεδονικό. Στέλεχος της Αριστεράς, όταν είχε τα κέφια του.

Μεγάλη απώλεια να φεύγει ένας 96χρονος ρωμιός, που όμως τον γνώριζαν καλά και έξω. Ρωμιοί και μη ρωμιοί. Επαναστάτες και προσκυνημένοι. Πλούσιοι και φτωχοί. Αστοί, μικροαστοί και φτωχολογιά. Κολωνάκι και Δραπετσώνα. Ψυχικό και Πέραμα. Γλυφάδα και Νίκαια.

Ήταν υπεράνω όλων των ιδεολογιών, λένε. Ήταν σήμα κατατεθέν της Ρωμιοσύνης μέσα και έξω. Δεξιά και αριστερά.

Πλούσιο έργο, αναμφίβολα. Έργο ρομαντικό και με μελωδίες που ενέπνεαν και εμπνέουν ροζ επαναστάσεις, ασυμβίβαστους που συμβιβάζονται, απροσκύνητους που τελικά προσκυνάνε. Διοργανωτές συλλαλητηρίων και απεργιών που κατέληγαν σε γραφικές ταβερνούλες που έπαιζαν τα τραγούδια του, αλλά είχαν βρώμικες τουαλέτες. Η Μαιρούλα, η Καίτη, η Αννούλα, όλες αγωνίστριες, ένοιωθαν συγκίνηση και φλέρταραν με τους κοιλαράδες συνδικάλες που κάρφωναν τις ματιές τους στα απόκρυφά τους. Αγώνες...

Οι κατά φαντασία «Τσε» μεράκλωναν με τα άσματά του. Έπαιρναν θάρρος να ονειρευτούν έναν κόσμο καλύτερο, πιο όμορφο, πιο ανθρώπινο, πιο σταθερό και σίγουρο με έναν καλό διορισμό στο Δημόσιο.

Κομμουνιστές, Σοσιαλιστές αλλά και απλοί ληστές δακρύζουν σήμερα. Τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις θα παίζουν αφιερώματα. Όλοι θα πάνε στην κηδεία του, που θα είναι δημοσία δαπάνη. Ακόμα και οι φασίστες. Ακόμα και τα κομματόσκυλα. Ακόμα και οι εργατοπατέρες.
Ακόμα και οι απεργοσπάστες. Όλοι θα κλαίνε, όλοι θα πάνε. Θα ακουστούν συνθήματα. Τα γνωστά συνθήματα που ακούγονται πριν ακολουθήσει η πορεία διορισμού στο Δημόσιο. Όταν όλοι είναι επαναστάτες. Πριν διοριστούν. Πριν ξυρίσουν τα μούσια τους. Πριν κουρέψουν το μαλλί τους. Πριν ο μήνας έχει 9.

«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαι-αι-αι-αι-αι-αι-αις.
Εκεί που πάει να σκύψει,
Νάτη πετιέται, νάτη, νάτη, νάτη πετιέται...»
Μίκης Θεοδωράκης: Πέρασε από τους Λαμπράκηδες, από βουλευτής της ΕΔΑ, του ΚΚΕ, της ΝΔ, ακόμα και υπουργός στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη διατέλεσε. Έχει χαρακτηρισθεί ως ανεμοδούρας. Μάλλον όχι και τόσο επιτυχημένος χαρακτηρισμός, γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης μπορεί να γύριζε ως ανεμοδούρα από κόμμα σε κόμμα, πάντα όμως ήταν απόλυτα σταθερός στη Ρωμιοσύνη και στο Χριστιανισμό, για τους οποίους έχει γράψει αρκετά έργα.
Στις δύσκολες ώρες της ζωής του, τότε που ‒νέος ακόμα‒ αγωνιζόταν για την Αριστερά, είχε πάντοτε ‒κατά δήλωση του ίδιου‒ στην τσέπη του τη Βίβλο. Όταν ο πρώην Αρχιεπίσκοπος είχε ξεκινήσει την προπαγάνδα κατά του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, βρήκε αρωγό του τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος είπε στα ΜΜΕ, ότι «όταν μιλάς για τον αρχηγό της Εκκλησίας, πρέπει πρώτα να πλένεις το στόμα σου». Ξεσπάθωσε κατά της κ. Δραγώνα με ένα κείμενό του, που αποτέλεσε το διαδικτυακό «ευαγγέλιο» του αντιδραγώνειου αγώνα των εθνικιστών όλων των παρατάξεων.

Ήταν τεράστιος. Ήταν ρωμιός. Σοβαρά τώρα, ήταν. Πολύ μεγάλο μέγεθος. Τόσο μεγάλο, που ο μέσος ρωμιός δυσκολευόταν να συλλάβει στο μικρό μυαλό του. Είχε γνώσεις και ταλέντο σε αυτό που έκανε. Δεν χωράει σε αυτό αμφιβολία. Βέβαια, σε άλλους άρεσε και σε ελάχιστους όχι. Αυτό όμως δεν τον μικραίνει. Τον μικραίνουν οι τσάρκες που έκανε από κόμμα σε κόμμα. Δεν είχε καμία δουλειά να μπερδευτεί στην πολιτική. Ήταν κακομαθημένος. Όντως ήταν.

Παν-ρωμέϊκο πένθος λοιπόν. Ναι, όλοι κλαίνε. Είναι όλοι τους μαζεμένοι. Ο ένας δίπλα στον άλλον και κλαίνε.

Ένας όμως κλαίει σε μια γωνιά μόνος του. Κλαίει, γιατί έμεινε μόνος του να παίζει στο θίασο της Ρωμιοσύνης.

Ο Γκούφυ έμεινε μόνος του!

Ένας δεξιός αγωνιστής της Κεντροαριστεράς.

Διαβάστε ακόμα
στην «Ελεύθερη Έρευνα»:

ΞΕΜΩΡΑΜΕΝΟΙ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ
ΤΟ ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟ
Οι περιπώσεις
Γλέζου-Θεοδωράκη

Η ΓΟΗΤΕΙΑ
ΤΟΥ ΧΩΜΑΤΟΣ
Στο εθνικό φαντασιακό
της Ρωμιοσύνης

Ο ΘΕΟΣ,
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ,
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ
(Αν)άξιον εστί

Η ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗ
ΝΕΚΡΟΦΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥ
ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ
Ρίτσος, Ελύτης,
Θεοδωράκης, Σβορώνος